11-Final

290 28 13
                                    

Jaemin eşyaları toplarken mickey ile oynayan Minaya seslendi.

"Mina bir şeyler yemelisin.Akşam için güçlü olmalısın."

"Hayır,kendimi iyi hissetmiyorum.Mickey ile ilgilenmek zorundayım."

Jaemin Mina'nın elindeki çöreğe bakarak sordu.

"Onu nereden buldun?"

"Minho hastaneden dönünce yesin diye saklamıştım."

Jaemin iç çekerek kardeşine sarıldı.

.....

Jeno evde para aramaya devam ediyordu.Sessizce odalara bakarken büyük annesini önündeki peruğu tararken gördü.Çok kötü görünüyordu.Jeno onu izlerken bir anda öksürmeye başladı.Büyük annesi onu yakalamadan oradan uzaklaştı.Hızlıca odaya girdi.

"Jaemin hemen gitmemiz gerek."dedi.

Karşısında ağlayan Minayı görünce şaşırdı.

"Mickey öldü.Mina ona Minho'nun çöreklerinden verdi."

"Hayır,hayır bu doğru olamaz."

"Ne?"

"Çöreklerin üzerindeki pudra şekeri değildi,zehirdi.Bu yüzden hepimiz hastalandık."

"Büyük annemiz bizi öldürmeye mi çalıştı?"

"Anahtarın var."dedi büyük anneleri.

"Ver onu bana."

"Hayır."

"Derhal ver o anahtarı."dedi ve elindeki kızılcık dalını  kaldırdı.

Jeno büyük annesini durduğu sırada tekrardan öksürmeye başlamış yere çökmüştü.

"İblis tohumu."

Jaemin hemen kalkıp yere düşe dalı aldı.

"Bu odadan çıkmayacaksınız.Bana vuracak mısın?"dedi alaylı bir sesle.

"Hadi vursana."ve tekrar güldü.

"Gururlu ve zayıf tıpkı annen gibisin."

"Bu doğru değil."

"Asla doğmamanız gerekirdi.Adımızı lekeliyorsunuz,tanrının adını lekeliyorsunuz."

"Şimdi o anahtarı bana verirsen sana biraz acıya bilirim çocuk."dedi ve elini Jenoya uzattı.

Jeno elini yavaşça uzattı ve büyük annesini beklemediği bir anda elini tuttu.

"Jaemin tavan arasına."

"Napıyorsun?Ver şunu bana."

Jaemin ve Mina hızlıca tavan arasına koşmuşlardı.

"DUR."dedi ve merdivenlerden çıkan Minayı tuttu.

"JAEMİN!"

Arkadan gelen Jeno merdivenlere çıkan kapıyı kapatmıştı.Bunu fark eden büyük anneleri korkuyla Jenoya dönmüştü.

"Bunu neden yaptın?"diye sordu korku içinde

Mina büyük annesinin elinden kurtulup yukarıya çıkmıştı ancak büyük annesi şu an bunu umursamıyordu.

"Kapıyı kapatma,kapı açık kalmalı."

Jeno elini yavaşça kilide uzatıp kilitledi.Sonrada ışığı kapattı.

"Kapıyı aç,ışıkları kapatma,lütfen."bu sefer ağlıyordu yaşlı kadın.

Jeno ona bakmadan yanında geçti.

"Hayır,aç kapıyı.Kapı açık kalmalı."

"Dediğin gibi tanrı her şeyi görür.Bize yaptıkların için seni cezalandıracak ve Minhoya yaptıkların için."dedi Jaemin nefretle.

"Hayır.Ben değildim,ben yapmadım.Sizi zehirleyen annenizdi.Ben değildim."

"Artık bir önemi yok."dediler ve çatıya doğru gittiler.Arkalarından büyük anneleri ağlayarak onlara bağırıyordu ama önemsemediler.

Jeno sakladığı halatı çıkarırken Jaemin de yaptığı takvimi son kez işaretliyordu.Duvar dolmuştu.

"Hadi Jaemin."

"Geliyorum."dedi ve duvara daha önce burada olduğuna dair bir yazı yazdı.

Önce Jeno halatla yere inmişti.Sonra ise Jaemin sırtında Mina ile inmişlerdi.Tellerin yanına kadar koşmuşlardı.

"Siz burada bekleyin elektriği kapatmalıyım.Sizinle gölde buluşuruz."

"Hayır abi sensiz gidemeyiz."dedi Mina korkudan ağlarken.

Tam o sırada bir çalışan elinde silah ile onlara bağırmıştı.

"Durun!Eğer ölmek istemiyorsanız durun."

"Lütfen...Biz Min Jae'nin çocuklarıyız."

Adam şaşkınlıkla silahını indirdi.

"Aman tanrım."

Adam bir anlığına durmuş sonra tekrar konuşmuştu.

"Gidin,ben çitin elektriğini keserim.Sizi bulmadan önce gidin."

Adam dediği gibi çitin elektriğini kesmiş üç çocukta istasyona gitmişlerdi.

Mina yorgunluktan Jeno'nun kucağında uyuya kalmıştı.Jeno ve Jaemin ise sonunda o evden kurtuldukları için oldukça mutluydular.Fakat ikisi de annelerinin şu anda nerede,ne yaptıklarını merak ediyorlardı.

"O evi bir daha görmek zorunda kalmayacağız Jaem.Her şey bitti artık yeni hayatımız başlıyor ve sadece üçümüz olacağız. "

Ve uzun zaman sonra üçü de yaşadıklarını hissettiler.Uzun bir süre sonra özgürdüler.Önlerinde güzel bir hayat vardı.Sadece üçünün olduğu.

merhaba,bu kitap karantinada canımın sıkılıp  yazdığım bir kitaptı.ilk yazdığım ve ilk yayınladığım kitap bu oldu.kısa bir kitap biliyorum ve sizden bunun için özür diliyorum.bu zamana kadar okuyan herkese çok teşekkür ederim,sizi seviyorum💗💗kendinize iyi bakın 🥺🥺










flowers in the attic |nominHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin