"It's Forbidden"
Part 2
Author's Note: Merry Christmas everyone. One Shot #10 will be posted soon and it will be the last one shot. This is unedited..lovelots :>
______________________________________
Nahihilong naimulat ko ang mga sariling mata nang makarinig ng ingay. Bumungad sakin ang pistura ng isang lalaki.
Suddenly, the images of the guy with a bloody mask flashed in my head. Napapikit ako at histerikal na sumigaw sa takot na siya ang lalaking nasa harapan ko.
Napaatras ako sa gulat nang maramdaman ang mga kamay niya sa aking balikat. "N-No!" I beg desperately. "P-Please, d-don't hurt me."
"Calm down Irish! Ako to!" when I heard that familiar voice, I slowly open my eyes. "D-Dexter?" tumango siya habang nakangiti.
Nilibot ko ang paningin ko at napagtantong narito pa rin ako sa stock room. Napahawak ako sa ulo ng maalala ang nangyari. Mayroon na itong benda kaya naguguluhan ako sa mga nangyayari.
"I did it." he said when he noticed my confused face. "Buti na lang hindi masyadong malala ang sugat mo. What happened?" then he asked worriedly.
"H-How come your here?" ang siyang naitugon ko, nagugulat pa rin na siya nga ang nasa harapan ko.
"I'll answer it later. But first, let me get you up. Based from what I saw, this is really a serious matter...we need to find others." he said seriously.
"Oh r-right." inalalayan niya ako pagtayo at dahan-dahang lumabas mula sa kwarto.
Madilim na pasilyo pa rin ang makikita sa palapag na ito. Napahinto kami nang may tumunog. I felt shivered down my spines when I remembered that I confirmed something a while ago. Then it turned into anger that I didn't know na mararamdaman ko sa taong itinuring kong kaibigan....sa taong itinuring kong parang sariling kapatid.
"Hello? Who's this?" napatingin ako kay Dexter nang marinig kong may kausap siya sa kanyang cellphone. Doon pala galing ang tunog.
Magsasalita na sana ako kung sino ang kausap niya nang senyasan niya ako na huwag lumikha ng kahit anong ingay.
His brows furrowed as he listening to the phone. He ended the call with something I can't name in his eyes.
"Sino yun?" nahihirapang tumugon siya.
"Giselle"
Nagsimulang manginig na naman ang katawan ko sa takot. "Si L-Lex---" he held my hand when he noticed that it was shaking. "I know...I know. Just relax okay? I'm here."
Unti-unti akong tumango habang pilit pinapakalma ang sarili. "Let's go. Nasa likuran sila."
Tahimik na binaybay namin ang daan papunta sa likuran ng bahay. Lagaslas ng mga dahon at malakas na simoy ng hangin ang sumalubong samin. It looks like a forest na may dalang nakakakilabot na pakiramdam.
Napahawak ako sa laylayan ng damit ni Dexter na nagpati-una sa paglalakad, guiding our way. I was startled when the phone I was holding vibrated. Dexter gave me his phone to use it as flashlight. Kinuha naman niya ang dala kong flashlight.
I looked at first at him, hindi niya napansin ang pagkabahala ko. He's busy looking out for our way. Nagpahuli ako sa paglalakad. With a trembling finger, I tap the screen to open the inbox.
Bumungad sa akin ang pangalan ni Lex.
"Hurry up, before it's too late...Dex"
Nabitawan ko ang cellphone ng makarinig ng sigaw. Dexter looked back and we exchange looks. Worry was written all over our face.
