Save Me💜 Taejin/VJin

1💜

Taehyung:

Evi zar zor ışıtan ışığın altında içimdeki acıyı resimlere yansıtmaya çalışıyordum. Ne yapacağım hakkında gram fikrim yoktu. Arkada beni rahatsız eden bir uğultu vardı. Annem ve babam yeniden kavga ediyorlardı sanırım. Bu sese dayanamayacaktım. Defterimi elime alıp kendimi dışarıya attım. Ailem hiçbir zaman sakin olmazdı zaten her gün ayrı bir şeyin kavgası vardı evde bir günümüz bile sakin geçmezdi. Diğerlerinden daha parlak olan sokak lambasının altındaki banka oturdum. Ufaktan başım ağrımaya başladığında yine hastalığımın nüksettiğini hissediyordum. Yine sesler başlıyordu. Kafamı öne eğip kulaklarımı kapattım yine de hiçbir şekilde sesler susmuyordu. Ve söyledikleri şey her zaman aynıydı.

"İşe yaramaz."

"Gereksizsin neden ölmüyorsun?"

"Kaçış yolun yok sonun gelecek!"

"Ne zaman kendini öldürürsen susacağız hadi ne duruyorsun?"

Yıllardır aynıydı bu cümleler hiçbir şekilde değişmemişti. En sonunda kendimi öldürme planları yapmıştım. Karşımdaki nehre doğru yürüdüm. Ellerimi açtım ucuna gelince. Sesler çoğaldı. Sonra önüme baktığımda siyah gölgeler ve garip silüetler gördüm. O an anladım hastalığımın ilerlediğini. Gölge elini uzatmıştı.

"Gel kurtulalım."

Tam adımımı atmıştım ki arkamdan bir el beni sarıp geriye çekti.

"ÖLÜNCE HER ŞEY BİTECEKMİ SANIYORSUN APTAL!"

"B-ben.."

"Ne gibi bir sorunun var bilmiyorum ama ölüm seni hiçbir şeyden kurtarmayacak."

"Kurtaracak anlamıyorsun!"

"Konuşmak ister misin?"

Gözlerim doldu ve başım dönmeye başladıktan sonra gözlerim kapandı. Her krizden sonra böyle oluyordu.

--

İlk TaeJin kitabım aklımda bir fikir var ama yazamam diye korkuyorum. Yinede deneyeceğim.