Save Me💜 Taejin/VJin

💜6

Jin'in dediği ilaçları içmiştim ve gerçekten de gözlerim kapanıyordu. Fark etmiştim de onun yanındayken o sesler hiç aklıma gelmiyordu. Bana verdiği sözü tutmuyordu şuan yanımda değildi. Bir işi olduğunu söylemiş ve dışarıya çıkmıştı. Tek başıma korkuyordum. En çok yağmurlu havalarda çakan şimşeklerden. Dışarısı serin ve tam yağmurluk bir havaydı şansıma. Kapı açılma sesi geldiği an yağmurun başlaması ve şimşek çakması birleşti. Korkuyordum bal gibide korkuyordum işte. Anında olduğum yatağın içine daha çok sindim. Sesler? Yine geliyorlardı ki karşımda tanımadığım bir yüz bana bakarak gülümsedi.

"K-Kimsin?"

"Korkma Junkook Bey'in korumasıyım. Jin böyle havalardan korktuğunu söylediği için beni eve gönderdiler."

"B-ben mi korkacakmı-"

Dediğim an şimşek çakmasıyla karşımdaki adama sarıldım.

"Belli oluyor."

Diyerek güldü.

"Beklemediğim için oldu bir kere!"

"Hı hıı"

"Niye dalga geçiyorsun ki ben sana ne yaptım."

Dedim kedi bakışları atarak.

"Tamam özür dilerim. Hmm şuan yatman gerekli sanırsam. İlaçların yan etkisi malum."

"İstemiyorum gitti tüm uykum."

"Ne yapmak istersiniz Efendim?"

"Efendim?"

"Jin Bey'in misafiri olduğunuz için size böyle hitap etmeliyim değil mi?"

"Bana Taehyung de Bey ne ya ıy."

"Tamam Ef- Taehyung."

"Heh şöyle. Şimdi ben sıkılınca resim çizerim genelde ama şuan öyle bir amacım yok."

"Jin bahsetmişti. Resimlerini övüyordu her dakika bende görebilir miyim?"

"Ah tabii."

Dedim elime yanda duran defteri alarak.

"Woww çok yeteneklisin."

"Resimlerimi güzel bulan 2. Kişisin."

"Halbuki çok güzeller neden beğenilmesin ki?"

"Benim gibi ruh hastası biriysen delice bulurlar sadece."

Derin bir nefes alıp verdim

"Kendine öyle deme. Bu senin hayatın nasıl istiyorsan öyle yaşa."

"Sıkıntılı bir ailen ve çevren varsa tek başına büyüdüysen istediğin gibi yaşayamıyorsun."

"Anladım. Ama sen merak etme sen iyi bir çocuksun her şey düzene girer eminim ki."

"Umarım."

Kapı çalma sesiyle Jimin bana baktı. Jin ve Junkook olamazdı. Kendi evine kapı çalarak girmezdi. Şüphelenmiştim.

"Sen burada dur. Ben bakıp geliyorum. Sakın geleyim deme sakın."

Başımı salladım tabii bakmaya gidecektim. Korkmuyor da değildim Jimin'e bir şey olur diye. Odadan çıkıp aşağı indi. Bende sessizce merdivenin üstünde durarak gizlice aşağı baktım. Tam kapıyı açtığımda tamamen siyah giyinmiş adamlar Jimin'in üstüne yürüdü. Sesleri duyamadığım için biraz daha yaklaştım merdivenin kapı tarafına.

"Kim Taehyung nerde!"

"Burada olmadığı kesin. Hem siz kimsiniz"

"Bilsen de bir şey değişmez. Ama şunu bil Taehyung'u babası eninde sonunda alır."