Save Me💜 Taejin/VJin

💜4

Film bitmişti ama içimde her zaman bir korku vardı. Babamla ilgiliydi. Eninde sonunda o eve gidecektim. Eninde sonunda beni öldürecekti. Derin bir iç çektim. Kafam aşağıdaydı ve her ikisinin de gözlerinin üzerimde olduğunu biliyordum.

"Tae?"

Dedi aniden Jin.

"Efendim?"

Kafamı kaldırmadan konuştum.

"Duygularının seni sıkmasına izin verme anlat bana tamam mı?"

Kafamı evet anlamında sallamakla yetinmiştim.

"Ben gidiyorum abi. Kendine iyi bak. Sende Taehyung tanıştığıma memnun oldum tekrardan. Baban sana bir şey yapamaz endişelenme hallederim ben."

Destekleyici şekilde omzumu sıktı kafamı kaldırıp zorla da olsa gülümsedim. Kendimi anlayamıyordum artık. İkisi de kapı olan yere gitmişlerdi salonda tek başımaydım. Aklımdaki sesler yeniden yükselmeye başlamıştı. Elimle kafamı tuttum sanki gideceklermiş gibi susmuyorlardı. Ama bu sefer cümleleri farklıydı.

"Sevdiğin birini buldun demek?"

"Elinden mi alsak?"

"Mutlu olmasına izin veremeyiz!"

Gözlerim doldu mutlu olmama izin yoktu benim değil mi? Her şey kötüye gidecekti.

"Neden babanı öldürmüyorsun?"

"Evet! Her şeyin suçlusu o!"

"Bu durumda olmanın suçlusu o!"

Sesleri dinlemek istemiyordum ama bunu yapacaktım susmalarının tek yolu buysa bunu yapacaktım.

"Öldüreceğim."

Dedim kendi kendime sonra arkamdan belime dolanan ellerle tüm kötü düşüncelerim dağıldı. Neden böyle olmuştu ki?

"İzin vermem."

Dedi Jin fısıldayarak.

"Ne?"

Diyebildim sadece. Birkaç dakika böyle kaldık. Sonra kollarını gevşetti ve beni kendisine döndürdü.

"Tae sakın. Kimseyi öldürmeyeceksin anlaştık mı?"

"Neden? Bana haksızlık eden herkesi öldürmem lazım bence. Özellikle annemi ve babamı. Ama babamı acı çektirerek"

"Tae! Ne dediğinin farkında mısın?"

"Evet. Hatta şuan yapmalıyım sesler öyle istiyor."

Arkamı dönüp kapıya yürüdüm.

"İzin vermem."

Kelimelerini tekrar duyduktan sonra omzumda bir acı hissettim.

"Onca zaman seni bekledim şimdi gitmene izin vermem."

Sözleriyle gözlerim kapandı.

Seokjin:

Sevdiğim çocuk şuan tam önümde uyuyordu. Uyurken bile masumdu. Onu yıkan ailesinden intikamımı alacaktım onun buna karışmaması lazımdı. Sürekli aklına bir şeyler yerleştirdiği için etrafında sesler duyuyor gibi geliyordu. Ama onu iyileştirebilirdim. Boşuna okumamıştım bu bölümü. En son sakinleştirici yapmıştım. Kalkınca başka bir ilaca başlatacaktım onu. İyileşmesi benim için her şey demekti. Onu çok seviyordum beni sevmese bile çok seviyordum. İlk gördüğüm andan beri her şeyimdi o. Aklımdan bir gün bile çıkmamıştı. Beni sevmese bile izlemem yeterliydi. Gözümün önünde olması bile yeterliydi. Ufak mırıltılar çıkardığında uyanmaya başladığını anladım.

"İyi misin?"

Gözlerini açtığı an ne olduğunu hatırlar gibi oturma konumuna geçti.

"B-Bana ne yap-yaptın?"

"İyiliğin için yaptım. Birini öldürmeni neden isteyeyim?"

"Bana iyi davranma ben deliyim kafayı yemiş biriyim ben korumaya çalışma sana da zarar veririm uzak dur benden."

"Değilsin."

--