Save Me💜 Taejin/VJin

💜2

Gözlerimi açtığımda boş beyaz bir duvarla bakışıyordum. Aklıma gelenlerle hemen dikildim. Akşam yüzünü seçemediğim kişi şuan karşımda oturuyordu. Gülümseyerek yanıma geldi.

"Nasılsın iyisindir umarım."

"İyi gibiyim."

"Hmm neler seversin mutlu olman için uğraşabilirim. A dur dün defterini de getirmiştim senin için önemlidir diye."

Gülümseyerek yan masada duran defteri alıp elime verdi.

"Şey belki özeldir diye çizimlerine bakmadım ama merak ettim bakabilir miyim? Bu arada kendimi tanıtmayı unuttum. Ben Kim Seokjin kısaca Jin diyebilirsin. Psikiyatristim. Ailem birkaç yıl önce öldü."

Dedi gülümseyerek.

"Şey... ailenin ölümünden nasıl gülerek bahsedebiliyorsun?"

Dedim söylediğim şeyi düşünmeyerek sonradan pişman olmuş olmuş elimle ağzımı kapatmıştım.

"Olmuş bitmiş şeyleri öyle çok takmam. Sıkıntı etme anı yaşamaya bak."

İçinde kopan fırtınalara rağmen gülüyor gibi gelmişti daha çok bana.

"Anladım."

"Adın ne?"

"Kim Taehyung."

Dedim sesim kısık bir şekilde.

"Adın hoşmuş. Ee göstericek misin resimleri? İstemezsen sorun yok tabi."

"Ba-bakabilirsin."

Elimden defteri alıp incelemeye başladı. Herkes benim garip olduğumu söylerdi. Çizdiklerimin de benim gibi normal olmadığını.

"Çok güzeller!"

Dediğinde dönerek ona baktım.

"Ciddi misin? Genelde kendim gibi garip ve sıkıntılı resimlerim olduğunu söylerler."

"Hayır. Senin gibi güzel resimlerin var."

Gülümseyerek baktığında kalbim hızlandı."

"T-Teşekkürler."

"Şey dün neden nehire atlamaya çalışıyordun neden ölmek istiyorsun? Ben sana yardımcı olabilirim."

Dedi ani bir şekilde.

"B-bazı sorunlar-"

Dediğim anda kapı çalmıştı.

"Ah ben bakayım geleyim."

"Tamam."

Gülümseyip ayağa kalktı. Birkaç dakika sonra içeriye biriyle girdi.

"Taetae bu Jungkook benim kardeşim olur kendisi. Yani öz olmasa da çok yakınımdır."

Ayağa yavaşça kalkıp elimi uzattım.

"Memnun oldum Jungkook ben Taehyung."

"Bende memnun oldum. Bir şeyler getirdim yeriz diye."

"Saat kaç?"

"Akşam 8 ne oldu da?"

"Ben ne zamandır uyuyorum?"

"2 gündür."

Hareketsiz yüzüne bakakalmıştım. Babam beni öldürecekti kesinlikle öldürecekti yok edecekti beni.

"Ben bittim."

Dedim fısıldadığımı sanarak dizlerimin üstüne çöküp.

"Taetae sakin ol. Kimse sana bir şey yapamaz bize anlatmak ister misin bir şeyleri rahatlamana yardımcı olacaktır. Ben psikiyatristim biliyorsun yaşadıklarını dinlemeyi ve çözüm aramayı çok isterim."

--

Tutacağını düşünmem ama yinede yayınladım.