guccistar • vhope [düzenlenecek]

3

Yoğun bir iş günümün yorgunluğunu atmak için iki saat önce başlamış olan eski evimdeki partiye gitmek üzere son hazırlıklarımı yapıyordum. Üç katlı bir villadan ayrılıp şimdilerde gökdelenin en üst katında oturmak, koskoca evde tek başına yaşamanın yalnızlığından dolayıydı biraz. Gündüzlerim iş hayatımla meşgulken gecelerim konakladığım oteller, gittiğim partilerle geçiyordu. Zamanımın çoğunluğu kalabalığın arasında kaybolup giderken büyük bir evi partilere saklıyor, uyumak için geldiğim dairemin manzarasını ancak yalnız kalmak istediğim zaman çıkarıyordum.

Manzara güzeldi, pek ilgilenmesem de. Konyak yudumlarken pencerenin yakınında dikilip şehrin ışıklı sokaklarını, toz gibi görünen insanlarını, akıp giden şehir trafiğini, değişken havasını izlerdim, bir konuyu derinlemesine düşünmeyi sevmezdim bu yüzden de yalnızlık bana iyi gelmezdi. Yatağımı sıcak, vücudumu temas içindeyken, paramı değecek şeylere harcıyorken seviyordum. İşlerin baskısı beni bunaltmışken buna tek çare olarak büyük bir parti vermek olmuştu; tek telefonuma bakan hazırlıklar saatler içinde tamamlanmış, davetlilerin çoktan dolup taştığının haberi gelmişti. Ev sahibi olarak ihtişamlı bir giriş yapmak tam da benden beklenirdi.

Siyah blazer ceketime uzanıp üzerime geçirerek gömleğin ilk birkaç düğmelerini açarak tenimi açığa çıkardığımda, dağınık saçlarımı şekillendirmeden kahveleri arkaya doğru attım, kabarık ama kendinden şekilli gibi gözüküyordu. Gözlerimden uykusuzluk aksa da gülüşümle ortaya çıkan gamzeler aksesuar gibi duruyordu, bu yüzden üstelemedim. Işıtılı yeni ayakkabılarım mermerler üzerinde gıcırtılı sesler çıkarırken giyinme odasından çıkarak holdeki vestiyerden telefonumu aldığımda, üst üste gelen çağrıları umursamadan cebime atıp asansöre doğru ilerledim. Geniş holde başarılarımın küçük tabloları asılıydı, yürürken onlara bakmadan es geçemiyordum, tatmin ediciydi, bir o kadar da hırslandırıcıydı. Asansörün kapıları açıldığında son kattan otoparka inen uzun yolculuğumun tadını aynadaki görüntümü övmekle geçerdi ancak. Yepyeni tasarımlar giyinmişken gecenin sonunda hepsinin üzerimde çok fazla durmayacağının farkındaydım, karşı konulmazlığım egomu besliyordu. Gergin ve sinirli ruh halimi üstümden atabilmek için çabalıyordum, tüm günüm koleksiyonlarla, sorun çıkartan modellerle, başarısız çekimlerle geçmişti ve bu kadar üst üste gelen hataları düşünmemek için elimden geleni yapacaktım. Belki de şirketten en son çıkan bendim, bürolara partinin haberini ilettiğimde hepsinin heyecanını görmüştüm, onları sıkı çalışmaları için teşkil edebilecek bir eğlenceye ihtiyaçları olduğunu bildiğimden herkesi erkenden göndermiştim. Eve gelmem mecburiydi, duş almadan hiçbir yere gitmezdim, biraz rahatlayarak güzel kıyafetler giymeye ihtiyacım vardı. Bu tür titizlikler kadınları bana çektiği gibi saf oğlanları da çekiyordu, biliyordum.

Geldiğimizi bildiren asansör sesiyle aralanan kapıdan yavaş adımlarla çıktığımda renkli giyinse miydim diye sorgulamıştım kendimi. Siyah ceketim oldukça çekiciliğimi vuruyordu, umursamaz ev sahibi görünüşüm için çok fazla özenmiş havası vermek istemezdim.

Boşverdim.

Kırmızı jaguar anahtarıyla yakın temastan dolayı ışıklarını yakarak kilitlerini açtı, kapıyı açtığım gibi yeni kokan deri koltuklara kendimi attım. Otomatik çalıştırma, freni bıraktığımda o aşık olunası motor sesini çıkarttığında, yüzümdeki gülüşün büyümesi sırf bu yüzdendi. Her erkeğin bir âşık olduğu vardı ve benimkisi kesinlikle vahşi jaguarlardı. Bir de ateş renginde oldu mu, gözlerim dönüyordu resmen. Gaza yüklenerek otoparktan çıkarken gecenin rüzgârı tenimi yalayıp geçiyordu, çok hızlı sürmemeye özen göstermek isterdim fakat bu güzellik hız ve tehlikeden beslendiği için bunu reddetmek zorundaydım. Trafiğin olmaması kolaylık sağlamış, yoldaki sıradan araçlara toz attırmaktan zevk almıştım. Sahil şeritlerinden akıp giderken şehirden çıktan çıkmış, genelde yarım saatte varacağım bir hiçliğin ortasındaki eski evime oldukça kısa sürede vardığımda, güvenlik büyük demir kapıları açmış tanıdık manzara beni karşılamıştı.