Axphain Academy: School for Divine Angels

Kabanata 29: Ang Kaibigang Naghihinagpis

Nakatunganga lang ako sa tanawin sa labas. Malalim ang iniisip. Dali-dali kaming apat na lumabas ng silid-aralan nang ibalita sa amin ni Ayleth na nakipag-away si Crystal sa mga estudyanteng nanlalait sa kaniya.

Naabutan naman naming bugbug sarado na ang dalawang babae, habang ang isang lalaki naman ay halos mawalan na ng malay dahil walang tigil itong pinagsusuntok ni Crystal.

"Crystal . . ."

Iyan na lamang ang lumabas sa aking bibig nang masilayan ko kung gaano nasasaktan si Crystal sa nangyari sa pamilya niya. Dalawang araw na ang nakalipas simula noong nangyaring paglusob ng mga kalaban sa Terra.

Lahat ng mga taga-Terra ay nandito sa siyudad ng Luxa. Dahil hanggang ngayon ay iniimbestigahan pa rin ng mga kabalyero mahiko ang nangyari.Kung paano nakapasok ang mga demonyo sa lupain ng Axphain.

At Terra pa nga ang unang nilusob nila.

Hangga't hindi pa namin nadakip ang mga kalaban, hindi namin masasabing ligtas na muli ang siyudad ng Terra. Todo ingat ang lahat dahil hindi namin alam kung kailan.

At saan na naman ang isusunod na lulusubin nila. Mas mabuting maging maingat upang maiwasan at kaagad na maagapan ang posibleng mangyayaring kapahamakan.

Nakita ko namang inawat ni Rony si Crystal at niyakap ito. Binitawan ni Crystal ang lalaki nang sapilitan siyang yakapin ni Rony. Subalit, nabigla kaming lahat nang itulak niya si Rony dahilan para mawalan ito ng balanse.

Kaagad namang natulungan ni Borin si Rony. Habang kami ay tiningnan ang likuran ni Crystal habang lumilipad papalayo sa amin. Napabuntong-hininga na lamang kaming tatlo nina Collyn at Ayleth.

"Balik na tayo sa silid-aralan," mahinang aya sa amin ni Collyn at nauna ng maglakad.

"Hindi ba natin susundan si Crystal?" rinig kong tanong ni Ayleth.

Napatigil si Collyn sa paglalakad at sinagot si Ayleth na hindi lumilingon.

"Hayaan na muna natin siya para makapagpalamig ng ulo. Naniniwala akong makakaya at matatanggap niya ang nangayari sa pamilya niya. Hindi man sa ngayon, pero sa tamang panahon," sagot ni Collyn.

At naglakad ng parang walang gana pabalik sa silid-aralan.

Sumunod naman sina Borin at Rony kay Collyn, habang nakabagsak ang kanilang mga balikat. Tiningnan ko si Ayleth at nginitian ng mapait. May tiwala rin ako kay Crystal na makakaya at matatangap din niya sa tamang panahon ang mga pinagdaanan niya ngayon.

Naramdaman ko namang sumunod na rin sa akin si Ayleth. Dumating kami sa silid-aralan nang walang gana. Kaming lahat ay hindi nakinig sa itinituro ni Ginang Sena dahil tanging nasa isipan lang namin ay si Crystal.

Kahit na hindi ako nakikinig sa itinituro ni Ginang Sena ay rinig na rinig ko pa rin naman ang sinasabi niya. Pero hindi ko nga lang alam kung paano ito tatanggapin ng sistema ko.

"Serephain!" Napaigtad ako nang marinig ko ang malakas na sigaw ni Ginang Sena.

Narinig ko naman na nagtawanan ang ilang mga kaklase ko. Hindi ko na lamang sila pinansin pa't natatarantang tumayo.

"Borin, Collyn, Ayleth at Rony! Magsitayuan kayong lahat!" Nagulat din ang mga kaibigan ko ng marinig nila ang sigaw ni Ginang Sena.

Kita ko pang napayuko si Ayleth dahil sa hiya. Sobrang lakas na ng tawanan ng mga kaklase ko dahilan para ako'y mainis.

"Namatayan kasi ng pamilya isa sa kaibigan nila! Kaya sila parang mga baliw na nawawalan ng gana sa buhay. Sila ba ang namatayan?" rinig kong sabi ng isa sa kaklase ko.