Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zihninin son demlerinde her şeyi hatırlamak 78 yılına dair Kim Tae Hyung'un sonunu getiriyordu.
Her şeyi çok berrak bir şekilde hatırlıyordu, Lisa'ya ne yaptıklarını, nasıl kaçtıklarını korkarak hatırlıyordu. Bugün son günüydü, son nefes alışıydı. Yatağında uzanıyordu ve tavanı izliyordu, canı Lisa gibi acıyacak mıydı? Onun gibi ceseti zaman geçtikten sonra mı bulanacaktı? Nam Joon ne yapacaktı?
Tae Hyung cenin pozisyonuna geçerken gözlerini sıkıca kapattı, onu tek hatırlayacak kişi Nam Joon'du.
25 Ağustos 1987, 20.45
Kim Tae Hyung, Lalisa'yı bekliyordu.
Ölmek için.
Nam Joon soluğunu kilisede almıştı. Açılan kapı ile incilden gözlerini kapıya doğru çeviren Peder ona baktı. "Bana yardım etmeniz gerekiyor, elim kolum bağlı oturamam"
Peder gözlüklerini çıkartırken iç çekti, Nam Joon ise ona yalvaran gözler ile bakıyordu. "Bugün 25 Ağustos ve her şeyin sona ereceği gün sadece yardım edin"
Peder kürsüden inip ona doğru yaklaşırken Nam Joon'un tüm ümitleri bitmişti, uzun zamandır Tae Hyung'a ulaşamıyordu evine gittiğinde kapı açılmıyordu. En azından ona vedâ etmeden bir yere gitmesini istemiyordu.
"Sadece ruh onu almaya geldiğinde dualar ile onu koruyabilirim, bizde yara alabiliriz bu risk fazla ama..."
Pederin yüzünde bir gülümseme oluşurken elini onun omuzuna koydu. "Fazlasıyla yaşadım" Nam Joon'un dudakları aralanırken ardından ise gülümsedi. Hâlâ bir şans vardı.
Tae Hyung zar zor kendini ayağa kaldırıp buzdolabına ilerlemişti, son kez yemek yiyecekti ki yine kuru ekmek ve peynir olacaktı bu da. Son iki haftadır neredeyse bir şey yememişti ve ani kilo kaybı sağlığını da etkilemişti.
"Neyse ki bugün hepsi son buluyor"
Peyniri ekmeğin üstüne sürdü ve zar zor açabildiği ağzına götürüp bir ısırık aldı. Ki o kadar güçsüzdü ki ekmeğin sertliği ile birlikte çinemekte zorlanıyordu. Sefil hayatının biteceğinden dolayı bir yandan mutluydu ve bu hissin doğru olduğunu düşünüyordu. Diğer insanlar belki tam tersini düşünebilirdi ama geriye baktığında bir adam öldürmüştü, bir kadının işkence görmesini seyretmişti ve dolaylı yoldan tecavüz etmişti ki bu Tae Hyung'un en çok midesini bulandıran şeydi.
O adamı öldürürken ki cesaretini o an sergileseydi evet Lisa her şekilde ölecekti ama en azından ona dokunmamış olacaktı. İşte bu yüzden Tae Hyung 78 yılından beri sevişmiyordu, ne zaman ki bu düşünce aklından geçse her zaman bir şey ona engel olmuştu. Bulanık anıları bile kalbinin sıkışmasını sağlarken şuan anılarının berraklığı ölümü hak ettiğinin anlamına geliyordu.
Kendine dürüst olmak isterse, kesinlikle korkuyordu.
Arkadaşlarının nasıl öldüğünü Nam Joon'dan duymuştu ki Nam Joon isim vernemiş olsa da o iki kişinin kim olduğunu şuan daha iyi anlıyordu.
