𝑷𝒐𝒘𝒆𝒂𝒓𝒕𝒉; 𝑾𝒉𝒆𝒓𝒆 𝑳𝒐𝒗𝒆 𝑩𝒆𝒂𝒕𝒔 𝑻𝒉𝒆 𝑷𝒐𝒘𝒆𝒓-𝑻𝒘𝒐- [✓]

✨\~5~\✨

Y/n's pov

Νομίζω η ταχύτητα των χτύπων της καρδιάς μου έχει φτάσει στον Θεό.

Κυριολεκτικά!

Lcs: Ο- τότε πείτε μου κύριε Park! Γιατί με ζητήσατε?

Είπε και μετά από το γλυκό έκπληκτο του προσωπάκι εμφανίστηκε πάλι το χαριτωμένο του χαμόγελο.

Το οποίο είναι ίδιο Με του Jimin...

Ααααα εγώ δεν υπέγραψα σε κάτι τέτοιο εντάξει? Δεν θα τα βγάλω πέρα.

Jm: Y/n...?
Y/n: Ε? Ναι? Τι? Ποιος? Καλημέρα...?

Είπα ξυπνώντας από τις σκέψεις μου.

Lcs: Χιχιχι μητέρααα! Τι σκεφτόσουν πάλι και κοιμόσουν όρθια!

Είπε και μαλάκωσα την τρομαγμένη έκφραση του προσώπου μου.

Y/n: Ούτε εγώ δεν ξέρω Lucas μου.. ούτε εγώ..

Είπα χαμογελώντας του μισό πονεμένα και κοίταξα αγχωμενη τον Jimin ενώ αυτός μου χάιδεψε την πλάτη.

Ο Lucas κοίταξε μπερδεμένος και σήκωσε το φρυδάκι του ενώ έγειρε το κεφαλάκι του ελάχιστα πλάγια.

Ο Jimin τον πλησίασε και γονάτισε ενώ πλέον ήταν στο ύψος του.

Jm: Μικρέ Lucas θέλουμε να σου πούμε κάτι.

Είπε χωρίς να φεύγει το χαμόγελο από το πρόσωπο του. Ο Lucas με κοίταξε μπερδεμένος και γύρισε πάλι στον Jimin χαμογελώντας.

Lcs: Φυσικά κύριε Park πείτε μου!
Jm: Πρώτα από όλα...

Είπε και του έπιασε το τοσοδούλικο χεράκι του και το τύλιξε με το δικό του μικρό χέρι.

Jm: Δεν χρειάζεται να με λες κύριο Park! Δεν είμαι τόσο μεγάλος πια!!

Είπε γελώντας ενώ ένα μικρό χαριτωμένο Γελάκι ξέφυγε και από τον Lucas ενώ εμένα το αγχωμενο μου προσωπό χαλάρωσε εφόσον δεν άκουσα την φράση "αλλά πατέρα".

Jm: y/n θέλεις να πάρεις τον λόγο?

Γύρισε να με κοιτάξει χαμογελώντας και έβγαλα τον δυνατότερο ήχο άρνησης. Αυτός με κοίταξε σοκαρισμένος ενώ ο Lucas γέλασε πάλι δυνατά αυτήν την φορά.

Lcs: Μητέρααααα!

Είπε χαμογελώντας πλέον

Lcs: Τι σου συμβαίνει και είσαι έτσι!

Είπε γελώντας

Lcs: Τι είναι τόσο σοβαρό και δύσκολο να μου πεις που αρνείσαι έτσι!

Χαμογέλασε και με έκανε να νιώσω ακόμα χειρότερα. Πήγα στο κρεβάτι και έκατσα εκεί περιμένοντας τον να έρθει. Και έτσι έγινε. Άφησε το χέρι του Jimin και ήρθε στο κρεβάτι και έκατσε στα πόδια μου.