İçimdeki Çiçekler | Bokuaka Hanahaki au

Lilyum

Chiquilin de Bachin (The Little Beggar Boy)
(1.49 saniyeden başlatabilirsiniz)

Aşk nefes almak gibidir, güven ise o nefesi alan ciğerlerdir...

Selam Koutaro

Biliyor musun bugün bir gün daha yaşlandım.

  'Bir gün nedir ki? Daha çok yaşayacağız!' dersin belki.

  Ama benim için bu dünyada geçirdiğim bir saniyeye bile şükran duyuyorum. Çünkü biliyorum, uzun sürmeyecek bu anlar. Çünkü biliyorum, yakında ayrılacağız birbirimizden.

  Ya da... Sadece ben ayrılacağım.

  Gençliğimin baharına yeni girmiş bir halde ölmek istemiyorum. Ben ölmek istemiyorum Bokuto-san! Yaşamak, seninle gülmek, bir kez daha gülüşünü duymak, sana son bir kez pas atmak istiyorum!

  Yinede, eğer beni öldürecek şey seni aşkınsa eğer ölürüm. Eğer Hanahaki öldürecekse eğer, ölürüm. Eğer sen öldüreceksen, ölürüm.

  Çünkü seni kendimden çok seviyorum.

  Eğer beni sevebileceğin bir ihtimal olsaydı sana dünyaları bile verirdim.

  Ama biliyorum, senin dünyan Heather.

  Biliyor musun Koutaro, Heather kadar iyi birisine aşık olduğun için seninle gurur duyuyorum. Ben gittikten sonra senin iyi olduğundan emin olabileceğim tek kişi o. Heather'a minnettarım, seni yanlız bırakmayacağı için.

  Bunlar gençliğimin son günleri, ne zaman öleceğim belli değil. Ne kadar ömrüm kaldığını bilmiyorum. Yapabildiğim tek şey kadere boyun eğmek.

  Çabalıyorum Koutaro, son günlerimi en azından biraz daha iyi yaşayabilmek için, pişmanlık duymaman için...

  Yinede bu bir şeyi değiştirmeyecek, biliyorum.

Görüşürüz Koutaro

Akaashi camına çarpmaya başlayan yağmur taneleri ne baktı, hepsi gökyüzü ağlıyormuş gibi düşüyordu tepeden.

  Belki de gerçekten ağlıyordu?

  Belki dünyanın ne kadar acımasız ve zalım bir yer olduğuna ağlıyordu.

  Belki aşıkların acısına ağlıyordu.

  Belki, Akaashi'ye ağlıyordu.

  Akaashi kaşlarını çattı, yağmurlu ve fırtınalı havaları sevmezdi. Karanlığı sevmezdi. Onu her zaman korkuturlardı ve ailesi iş gezisinde olduğu için tamamen yapayalnızdı.

  Gök gürültüsü duyunca oğlan elindeki çizim kalemini düşürdü ve hızlıca yorganının altına girdi. Yorgana sanki onu koruyacakmış gibi sımsıkı sarıldı.

  En azından şu anlık iyiy-

  BAM!

  Gürültülü bir şimşek sesi duyululmasıyla Akaashi'nin evinin elektrikleri gitti. Oğlan korkudan dolayı bulanmaya başlayan kafasıyla ne yaptığını anlamadan telefonu eline aldı.

  Ne yaptığını bilmiyordu, eli tamamen kendi kendine hareket ediyordu. Karşı taraftan bir ses duyulan kadar donmuş bir halde kalakalmıştı.