Gerçek Ailem

4.Bölüm

        Baran dan devam;

     İremi odasına bırakıpçıktıktan sonra aşağıya indim herkes salonda oturmuş sessizce beni bekliyorlardı kimseden ses çıkmıyordu 
Emir le konuşmak için beni bekliyorlardı bende salona geçip oturdum ve konuşmaya başladım

Baran: Emir neden dikkat etmiyorsun ya düşüp başını vursa ya başına birşey gelseydi ne olucaktı

Emir: abi vallahi bilerek olmadı biz maç yapıyorduk topu ayağından almak isterken yanlışlıkla ayağına çarptım sonra da olanlar oldu

Ateş: okulların açılmasına da tam 1 hafta var ne olucak şimdi

Bora: Dokdor ayağının üstüne basmasın dedi

Baran: tamam ben halledeceğim tam okullar açılmadan 1 gün önceye geliyo ayağının açıdan çıkma vakti gider alçıya çıkartırırız sonra ayağını sargıya alırlar kucağımda götürürüz okula ayağına fazla yüklenme hem de çok yorulmuş olmaz  emir bir dahakine daha dikkatli ol (yazarınız ayaği alçıdan çıktıktan sora paten sürüp futbol oynamıştı ama bunun üzerinden 3 sene geçmesine rağmen ayağı bir yere çarpınca çok pis ağrı giriyor lütfen siz de yazarıniz gibi bir mallık yapıp duvara tekme atmayın çünkü yazarıniz hala acısını  çekiyor)

Emir: tamam abi ben bir gidip İrem e bakıyım

&=tamam

   Emir den devam

Yukarı iremin odasına çıktım ve kapıyı 2 kere tıkladım içeriden "gel" sesini duyunca içeri girdim İrem odadan yatağında üstünde yatıyor hemen yanına gittim çok dalgın duruyo 2 kere adını seslenince kendine geldi

İrem: birşey mi oldu emir?

Emir:birşey olması mı gerekiyo ikizim odasına girmem için

İrem: he şey yok canım tabiki bir şey olması gerekmiyor

Emir: ya İrem  ben çok özür dilerim böyle olacağını bilseydim oynamazdım

İrem: sakın kendini suçlama hem ben istedim futbol oynamak hadi benim cani sıkılıyor gel beraber yatalım

Emir: ya canın acırsa

İrem: acımaz canim gel yatalım bişey olmaz

Emir: iyi kay bakalım ama ayağın ağrırsa söyle eyer uyurken bir şey yaparsam yada canın birşey isterse uyandır  çekinme ben burdayım tamammı

İrem: tamam hadi gel

İrem in yanına yatım ve benim saçlarımla oynayarak uyuya kaldı bende çok geçmeden uyudum zaten

   Bora dan devam;

  Emir yukarı çıkalı yarım saat oluyo ve hala aşağı inmedi

Bora:Abi ben bir gidip bakıyım şuna yarım saat oldu hala aşağı ya inmedi

Baran: tamam

Ateş: tamam abi

Yukarı çıktım içeri girdiğimde emir le İrem sarılmış uyuyorlar dı onları rahatsız etmeden saçlarına öpücük konduğu aşağı indim

Bora: abi sarılıp uyumuşlar

Baran: o yüzden yarım saattir inmemiş demek

Ateş: ikisi de birbirine çok bağlı

&=evet

   1 Hafta sonra

İrem den devam;

1 haftadır ayağım yere demedi ne mutlu bana bu gün ayağım açıdan çıkıyo bir hafta geçmesine rağmen ayağa kaldırmıyo  beni abimler o yüzden aşağı inmek istersem sesleniyorum ve şimdide aynı şeyi yapıp seslenicem

"Abiiiii"

Bora abim ışık hızıyla yanıma geldi daha sesleneli 1 dk olmadı

İrem: abi daha sesleneli 1 dk olmadı ne ara duyunca geldin

Bora: zaten yanına gelecektim odamdan çıktım sesini duydum geldim istemiyorsan gidebilirim

İrem: hayır canım abim sadece merak merak ettim hadi aşağı iminelim yakışıklı abicim

Bora: hadi bakalım öyle olsun gel buraya

İrem: abi yarın okul var ve bugün ayağım alçıdan çıkıcak dimi

Bora: evet güzelim çıkıcak seni ateş abin götürecek bizim Baran abinle şirkette biraz işimiz var tamam mı

İrem: tamam abicim 

Bunları konuşurken aşağı indik ve şuan masada yemekle oynuyorum neden çünkü canım yemek istemiyor

Baran: güzelim yemekle oynanmaz ye düzgünce yemeğini sonra ateş abin ve emirle hastaneye gideceksiniz aç açına olmaz 

İrem: peki

Yemeğimi zorlada olsa yedim şuan hastaneye geldik doktor ayağımın iyileşip iyileşmediğine bakmak için yine röntgen  çekti ayağım iyileşmiş dedi ama ayağıma çok yüklenmemem gerektiğini ve ne olur ne olmaz kadar gevşetici krem verilemez ve ayağımı sarıcağını söyledi bende tamam demekle yetindim

Ayağımı sardi ve abim her zamanki gibi beni yine kucağına alıp arabaya arabadan da eve taşıdı ve salona geçip oturduk film açıp izledik saat 6 dı abimlar geldi ve yemek hazırdı tam kalktım adım atıyorum ki bara abim bende önce davrandı ve beni kucağına aldı yemek masasının yanına geldik beni yerime oturtturdu yemek yedik yarin okul vardı

İrem:abi yarın okul var biliyorsun dimi

Baran: Bjliyorum

İrem: ee abi ben okula gitmiycekmiyim

Baran: gideceksin

İrem:ama beni rahat bırakmıyorsunuz ki tek başıma yüriyim

Baran: Dokdor ayağına fazla yüklenme dedi oyüzden sensi biz getirip götürecek gün boyunca emir yanında olucak ve bora abinde

İrem: abi bir şey sorucam

Baran: sor

İrem: hani sizin sadece lise ve üniversite biz var ya ortaokulunuz yok

Baran: Eee

İrem: Bora abim nasıl bizim yanımızda olucak

Baran: güzelim bizim okulların yanında ortaokul var ben sizin için o okulu da aldım hem okulun arasındaki duvarı yitirdim giriş gelişme zor olmasın diye

İrem: anladım  ben doydum  odama gitsem iyi olucak malum yarın okul var

Baran: güzelim seni ateş abin çıkarır odana dimi ateş

Ateş: evet abi

İrem: tmm hadi abi

Ateş: tamam güzelim kalktım

Abim beni kucağına aldı ve yukarı odama çıkardı abime teşekkür edip yanaklarını öptüm abimde  beni öpüp odamdan çıktı

Galiba artık abimlere alışıyorum ya da alıştım kim bilir 🙂

787 kelime