Chapter 6. END (U)

6.2K 597 14
                                    

"ဆရာဝမ် ကျွန်မတို့ကိုမေ့မသွားဘူးမလား"

"နေပါဦး သူက ငါတို့နာမည်တောင်မှတ်မိရဲ့လား"

"ဒုတိယမေးခွန်းက ပိုဖြစ်နိုင်ချေရှိတယ်"

ရိုးရာစားသောက်ဆိုင်တစ်ခုရဲ့ VIP room ထဲဝယ် စကားသံတွေနဲ့ဆူညံနေတယ်။ ဝမ်းနည်းနေတဲ့ ပန်းဆိုင်ဝန်ထမ်းတွေရယ်၊ ပုလင်းလိုက်မော့ပြီး မင်းကိုသတိရနေပါ့မယ်လို့ ငိုသံကြီးနဲ့အော်နေတဲ့ စားဖိုမှူးကျန်းရှီရယ်၊ ဘီယာလေးတမြမြနဲ့ သူ့အလုပ်ရှင်ကိုထိန်းနေရတဲ့ရှောင်းကျန့်ရယ်။

"ကဲကဲ... ပွဲတစ်ခုလုံးရဲ့စတားက ဘယ်လိုလုပ် တစ်ယောက်တည်းတိတ်ဆိတ်နေတာတုန်း"

"ဆရာလော့ထျန်း..."

လော့ထျန်းက အရင်ဝတ်နေကျ suit နဲ့မဟုတ်။ ရှပ်အဖြူတစ်ထည်ကို လက်ခေါက်ဝတ်လျက် မူပိုင်အပြုံးနဲ့ ရိပေါ်အနားဝင်ထိုင်တယ်။ ရိပေါ် လော့ထျန်းကိုအရက်ငဲ့ပေးရင်း သက်ပြင်းချလိုက်ရဲ့။

"ပြောသာပြောတာ ကျွန်တော်က လူစုလူဝေးတွေနဲ့သိပ်အဆင်မပြေဘူးရယ်"

"သိပါ့ အဲဒါကြောင့်လည်း တစ်ယောက်တည်းထိုင်နေတာမလား"

"ဆရာပြောသလိုပါပဲ"

နှစ်ယောက်အတူ တစ်ခွက်မော့ပြီးနောက် လော့ထျန်းက အသံရွှင်ရွှင်နဲ့ပြောတယ်။

"ကိုယ့်ကမ်းလှမ်းချက်ကို လက်ခံလို့ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဒါပေမယ့် မင်းကိုယ်တိုင်ရောပျော်ရဲ့လား"

"ဟုတ် ကျွန်တော့်အရည်အချင်းကိုတန်ဖိုးထားတဲ့လူရှိတာ တကယ်ဝမ်းသာတယ် ဒီလိုပရောဂျက်မှာပါဝင်နိုင်တယ်ဆိုတာ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ ဂုဏ်ယူစရာပဲ ယုံကြည်ပေးတဲ့အတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာစိတ်မပျက်စေရပါဘူး"

"ကောင်းပါပြီဗျာ... သြော် ဒါနဲ့ ကိုယ်ဟိုနေ့က ညီလေးရှောင်းကျန့်နဲ့စကားပြောဖြစ်တယ်"

"ရှောင်းကျန့်...?"

"ဟုတ်တယ် ကိုယ်မင်းကိုသဘောကျနေကြောင်းပြောခဲ့တယ်"

"ဗျာ??!"

သောက်ထားတဲ့အရှိန်လေးတောင် ဘယ်ပျောက်သွားတယ်မသိ။ ရိပေါ် မျက်လုံးကျယ်သွားတယ်။

By My Side ||ZhanYi||Where stories live. Discover now