•Ο κολλητός του αδερφού μου•

15ο Κεφάλαιο

"Κοιτάξτε παιδιά.. Η μητέρα σας σε σχέση με τον πατέρα σας δεν είναι σοβαρά.."

Εγώ με τον Χρήστο κοιταχτηκαμε ταραγμενοι

"Τι εννοείται γιατρέ;"

Ρωτάει ο Χρήστος

"Η μητέρα σας έχει σπάσει το πόδι της αλλά θα είναι καλά σε λίγο καιρό όπως πριν και είναι ελαφρα τραυματισμενη..Ο πατέρα σας όμως.. "

Λέει και ξεφυσαει

"Τι ο πατέρας μας γιατρέ;"

Λέω και είχα αρχίσει ήδη να βουρκωνω ενώ είχα σφίξει το χέρι του Χρήστου

"Ο πατέρας σας παιδιά είχε σοβαρά τραύματα στο κεφάλι και οι ώρες είναι πολύ κρίσιμες..θα κάνουμε ότι μπορούμε.. "

Τα δάκρυα μου έκανα την εμφάνιση τους και ο Χρήστος με πήρε αγκαλιά και άρχισε να κλαίει και αυτός..Δεν μπορούσα να το πιστέψω.. Έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου..

"Χρήστο πάμε σε παρακαλώ έξω να πάρω λίγο αέρα δεν είμαι καλά.."

"Ναι ψυχή μου ναι.. Εε γιατρέ μπορούμε να τους δούμε;"

Λέει ο Χρήστος με μια ελπίδα αισιοδοξίας

"Μόνο την μητέρα σας.. Για τον πατέρα σας θα σας ενημερώσω ποτέ είναι καλό να τον δείτε"

"Εντάξει πάμε να πάρουμε λίγο αέρα και σε λίγο πηγαίνουμε στο δωμάτιο.. "

"Περάστε από εδώ να σας πάω εγώ"

Σηκωθήκαμε από τις θέσεις μας και δώσαμε τα χέρια στον γιατρό

"Σας ευχαριστούμε γιατρέ"

Λέει ο αδερφός μου

"Θα σας κρατάω ενήμερους για το οτιδήποτε παιδιά"

"Ευχαριστούμε"

Λέω και σε δευτερόλεπτα βρεθήκαμε έξω στον διάδρομο..πήραμε το ασανσέρ και κατεβήκαμε να βγούμε λίγο έξω μπας και συνέλθω.. Με το που βγαίνω στον έξω κόσμο έβγαλα μια αυθόρμητη κραυγή και άρχισα να κλαίω..

"Αγάπη μου σε παρακαλώ είναι δύσκολο σε παρακαλώ ούτε εγώ το περιμενα.."

Είπε ο Χρήστος καθώς με είχε στην αγκαλιά του

"Χρήστο.. Δεν το πιστεύω ότι ο μπαμπάς μπορεί να.."

"Οχι.. Μελίνα όχι.. Ο μπαμπάς θα ήθελε να σκεφτόμαστε πάντα θετικά.. Αυτό που είπαμε και πριν.. Θα ευχόμαστε να γίνει καλά και θα γυρίσει πίσω σε εμάς"

"Πάντως να μην το πούμε στην μαμά.. Δεν χρειάζεται να γίνει χειρότερα.."

"Οχι για την ώρα δεν λέμε τίποτα.. Εδώ είμαι μικρή εδώ είμαι μόνη σου δεν πρόκειται να είσαι ποτε.. Ποτέ "

Είπε ο Χρήστος και αγκαλιαστηκαμε τόσο σφιχτά μέχρι που χτύπησε το κινητό μου και το κινητό του Χρήστου

"Η Αναστασία"

Λέει ο αδερφός μου

" Ο Γιώργος.. Ελα"

"Έλα μικρή μου τι έγινε;"

Του είπα όσα μας είπε ο γιατρός και άρχισα να βουρκωνω ξανά

" Όλα θα πάνε καλά.. Σε λίγο θα παρω την Αναστασία και ερχόμαστε ναι;"

"Ελατε ναι σας χρειαζόμαστε"

Είπα και έκλεισα το τηλέφωνο

"Χρήστο τα είπες στην Αναστασία;"

"Ναι μου είπαν ότι θα έρθουν κιόλας"

"Ναι ξέρω.. Πάμε να δούμε την μαμά;"

"Πάμε"

Ανεβαίνουμε με το ασανσέρ και έχουμε φτάσει με τον γιατρό έξω από το δωμάτιο της μαμάς.. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά.. Ανοίξαμε την πόρτα και μπήκαμε μέσα

.…

Χευυ

Τι κάνετε;

Λοιπόν ήθελα επίσης να σας πω οτι έχω ξεκινήσει και ένα καινούργιο βιβλίο και αν θέλετε μπορείτε να πάτε να ρίξετε μια ματιά και να μου πείτε την γνώμη σας θα το εκτιμούσα πολυ❤️

Φιλακιαα❤️❤️