•Ο κολλητός του αδερφού μου•

5ο κεφαλαιο

"Χρήστο.."

"Τι ρε συ πες μου.."

Με πλησίασε και με ακούμπησε στον ώμο

"Τίποτα..απλά δεν δέχομαι να μου μιλάει έτσι.."

Είπα ενώ έπιασα το κεφάλι μου

"Εντάξει δεν το εννοούσε πάνω στα νεύρα της ήταν"

"Το ελπίζω"

Είπα με μια αίσθηση ανακούφισης

Ο Χρήστος σηκώνεται και πάει να ανοίξει την εξώπορτα να φύγει

Πριν φύγει γυρνάει με κοιτάει με ένα ύποπτο ύφος

"Θέλω απλά να θυμάσαι μπρο ότι σε γνωρίζω καλύτερα από ότι γνωρίζεις εσύ τον ίδιο σου τον εαυτό"

Είπε και έφυγε

Σηκώνομαι γρήγορα και βγαίνω έξω από τις τουαλέτες και τρέχω να προλάβω τον Χρήστο

"Μπρο τι εννοούσες με αυτό που μου είπες;"

"Όχι ρε μπρο τίποτα απλά σου το λέω για να μην το ξεχάσεις καμιά φορά"

Είπε με ένα χαμόγελο και αρχίσαμε να περπατάμε στο προαύλιο

Μελίνας POV

Τον είδα να περπατάει με τον αδερφό μου και να είναι χαρούμενος

Αχχ αυτό το χαμόγελο πόσο του πάει

"Εε που χάθηκες εσύ;"

Λέει η Αναστασία χαμογελώντας

"Ε; πουθενά.."

Είπα αμήχανα

"Χαχ καλαα"

Μεσημέρι.

Ήμουν στο κρεβάτι μου ξαπλωμένη και σκεφτόμουν τον Γιώργο και αυτό το υπέροχο του χαμόγελο

Τις σκέψεις μου τις διέκοψαν ένα χτύπημα της πόρτας του δωματίου μου

"Μικρή μπορώ να μπω;"

"Ναι Χρηστακο μου μπες"

Είπα με ένα χαμόγελο

Μπαίνει μέσα ο Χρήστος και έρχεται και κάθεται δίπλα μου

"Πώς είσαι;"

Μου λέει ενώ μου χαϊδεύει το μάγουλο

"Εε..εντάξει προσπαθώ..εσύ;"

"Σκέφτεσαι αυτό που είπες στον Γιώργο το πρωί;"

"Ναι.. δεν το εννοούσα..ήταν πάνω στα νεύρα μου.."

Είπα και έσκυψα το κεφάλι μου..

"Ρε μικρή σε εμένα το λες; εγώ ξέρω ότι δεν το εννοούσες..αλλά για να το μάθει και ο Γιώργος αυτό πρέπει να πας να του ζητήσεις μια συγνώμη"

Είπε και μου χαμογέλασε

"Ναι έχεις δίκιο θα του το πω..θα έρθει εδώ σήμερα;"

"Ναι κατά τις 6"

"Ωραία..σε ευχαριστώ αδερφούλη μου"

Είπα ενώ του χαμογέλασα

"Τίποτα μικρή..έλα εδώ"

Είπε και με αγκάλιασε

Απόγευμα

Χτυπάει το κουδούνι και πάει ο Χρήστος να ανοίξει την πόρτα

Μπαίνει μέσα ο Γιώργος και κάθονται στον καναπέ

Σε λίγα λεπτά φτάνει και η μαμά μου στο σαλόνι

"Γεια σου αγόρι μου τι κάνεις;"

"Καλά κυρία Κατερίνα εσείς;"

"Καλά αγόρι μου..Χρήστο εγώ με τον πατέρα σου θα βγούμε έξω μία βόλτα να ξέρεις"

"Καλά μάνα εντάξει"

Οι γονείς μου έφυγαν

Εγώ άκουσα ότι οι δικοί μου θα λείψουν από το σπίτι γιατί εκείνη την στιγμή κατέβαινα τις σκάλες

Εκεί συναντάω τον Χρήστο ο οποίος ανέβαινε τις σκάλες

"Μικρή οι δικοί μας έφυγαν πήγαν έξω βόλτα εντάξει;"

"Ναι ναι το άκουσα"

Είπα και του χαμογέλασα

"Ωραία..εγώ πάω να κάνω ένα μπάνιο γιατί θα βγω με τον Γιώργο ναι; να τον κάνεις λίγο παρέα μέχρι να τελειώσω καλά;"

"Ναι ναι μην ανησυχείς"

Μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και έφυγε

Πάω και στον καναπέ και τον κοιτάω

"Μπα μας έκανες την τιμή μετά από αυτό που μας ειπες;"

Είπε με νευριασμένο ύφος

"Καλά ηρέμησε λίγο έτσι; εγώ συγνώμη ήρθα να σου ζητήσω και να είμαστε καλά..

Είπα και εγώ ακόμα πιο νευριασμένη

"Μικρή για ηρέμησε λιγο"

Είπε και ήρθε επικίνδυνα κοντά μου

.......

Χελλοου

Ελπίζω να σας άρεσε

λοββ γιου

💕💕