•Ο κολλητός του αδερφού μου•

3ο κεφάλαιο

"Εμμ.. όχι..τι λόγο έχω εγώ να έρθω δίπλα σε εσένα;"

Μου λέει πιάνοντας το σβέρκο του

"Ωραία τότε..χαίρομαι"

Του λέω με ένα ψεύτικο χαμόγελο

Ντριιιννν

Χτυπάει το κουδούνι και αρχίζουμε να πάμε προς τα εκεί που μαζευόμαστε όλα τα παιδιά..

Μπήκαμε μέσα στις τάξεις για την συνηθισμένη αλλά και βαρετή μέρα..

Εγώ είχα όρεξη να πειράξω την καθηγήτρια..

"Μελίνα θα συνεχιστεί πολύ ακόμα αυτό που κάνεις;"

Μου λέει θυμωμένη

"Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοείτε

Της λέω και αρχίζω να γελάω

"Μελίνα έξω από την τάξη.."

Μου λέει και μου δείχνει την πόρτα

Βγαίνω έξω από την τάξη και πάω και κάθομαι στο παγκάκι που ήμασταν πριν με την Αναστασία και τα παιδιά..

Σε λίγα λεπτά νιώθω ένα χέρι από πίσω μου να με χαϊδεύει

"Τι κανεις έξω μικρή; Απουσία;"

Λέει γελώντας..

"Ναι Γιωργάκη απουσία..αλλά όπως βλέπω και εσύ το ίδιο..όπως συνήθως δηλαδή"

Λέω και άρχισα να γελάω

Με πλησίασε απότομα με δολοφονικό ύφος

"Μικρή τι θες τώρα;"

Μου είπε ενώ με κοιτούσε στα μάτια και στα χείλη..

"Από εσένα; Αχαχαχ.. απολύτως τίποτα"

"Είσαι σίγουρη;"

Με ρώτησε ενώ συνέχιζε να ήταν κοντά μου

"Ν-ναι."

"Όπα..τι έπαθα; Γιατί νιώθω κάπως περίεργα όταν βρίσκομαι κοντά του; Γιατί ενώ τον μισώ όσο τίποτα άλλο ώρες ώρες αντί να τον σπρώξω τον αφήνω να είναι κοντά μου; Μπορεί να το θέλω και λίγο;"

Σκέφτηκα..

"Θ-θα συνεχίσεις να είσαι για πολύ ώρα τόσο κοντά μου;"

Τον ρώτησα ενώ τα μάτια μου είχαν κολλήσει στα δικά του..

"Άμα θέλεις έρχομαι και πιο κοντά.."

Και μου χαμογέλασε πονηρά ενώ με πλησιάζει

Εκεί ήταν λοιπόν που εγώ τον έσπρωξα και με κοίταξε με απορία..

Χτύπησε το κουδούνι για διάλειμμα και σε λίγα λεπτά βλέπω τον αδερφό μου μαζί με την Αναστασία να έρχονται σε εμάς

"Τι έγινε; Πώς και είστε στο ίδιο παγκάκι μαζί και μάλιστα μόνοι σας;"

Ρωτάει με πονηρό βλέμμα ο αδερφός μου

Εγώ με τον Γιώργο κοιταχτήκαμε..

Γεια σας κορίτσια μουυυ

Τι κάνετε;

Ελπίζω να σας αρέσει σαν βιβλίο

Φιλακιαα

😘😘