ＭＹ ＯＭＥＧＡ | ᵇᵃᵏᵘᵈᵉᵏᵘ

5

[Midoriya İzuku]

Sabah ilk iş, kızgınlaşma dönemleri için olan su iğrenç ilaçlarımdan içmiştim, üstelik aç karnına içilmesi gerekiyordu... bu da boş olan midemin iyice kalkmasına sebeb oluyor ve kusma isteğimi getiriyordu.

Normalde çok üşümezdim fakat bu sabah tir, tir titiyordum. Umarım hasta olmazdım.

"Belki bugün antrenmanı es geçsem iyi olur."

Kendimi yorganın altına atıp geri kavuştuğum sıcaklığa şükrettim, kimse sabah erkenden kalkmak istemezdi değil mi?
Saat sabahın beşleriydi ve evet bu saatlerde kalkmak öğrenciler için delilikti, ben ise bu saatlerde it gibi koşardım. Tekrar uyuyamayacağımı bildiğimden telefonumu açtım.

Galerimde amaçsızca dolaşıyorken, arada bir sınıfta çekildiğimiz komik videolara bakıp gülüyordum. Önüme birden Bakugou'nun resmi çıkınca paniklemiştim, ne ara çekmiştim bunu ben?

"Ahh... Doğru derste gizlice çekmiştim!"

Alnıma vurdum, çok pis utanıyordum.

"Aptal aptal aptal!"

Yana kaydırdıkça daha çok Katsuki'nin resimleri çıkıyor ve bu kafamı yastığa sokup çığlık atmama sebeb oluyordu. Çok havalıydı!

Birden bire aklıma dünkü olay gelmesi ile duraksamıştım.
Katsuki benden özür dilemişti, imkansız denebilecek bir olay yaşamıştım... Katsuki özür nedir biliyor muydu ondan bile emin değildim ve dün benden özür dilemişti. Özürü hatırladığım da pamuk gibi olmuştum.

Ne zaman Katsuki hakkında düşünsem üstümden bir yük kalkar ve hafif uykum gelirdi daha sonrası hayatımda yaşayabileceğim en güzel huzuru hissederdim ama işte Kacchan gelip bana "Geberrr!" Diye bağırınca içimde ki tüm aşkım kayboluyordu.

"Aptal Kacchan... Beni ne hallere sokuyorsun böyle..."

Nereden geldiğini bilmediğim bir hırsla aniden yataktan çıkmıştım ama çıktığım gibi soğuktan bir çığlık koparmıştım.

Ardından yan odadan Mineta-kun'un bağırmasını duydum.

"Senin aksine Midoriya bazılarımız saat yediye kadar uyuyor, sessiz ol!"

Bir yandan duvara vuruyordu.

"Özür dilerim Mineta-kun!"

daha fazla insanları rahatsız etmemek için aşağıya inmeye karar verdim, hızla Üşümemek için dolaptan çıkardığım rastgele bir sweatshirtü giymiştim, üstüm kışlık altım yazlıktı çok garip bir varlıktım ve bu yüzden annem hep kızardı. Altımda siyah Boxer'ım, üstümde ise Plus ultra yazan sarı sweatim vardı.

"Nasıl olsa herkes uyuyor, alt üstü bir kahve içeceğim."

Diyerek altıma uzun bir şey giymeye üşendiğim için, Uraraka-san'ın öncesinde bana Cosplay'ler için hediye ettiği köşede duran beyaz diz çoraplarını giydim. Evet, genelde diz çorabı giyerdim çünkü soğuk günlerde bana yardımcı olan bebeklerimdi diz çorapları.

Ayağıma panduflarımı geçirip, aşağıya doğru esnereyek indim. Saate baktım beşi on felan geçiyordu bir yirmi dakika kahve içsem kimse uyanmadan kurtulurdum.

"İida-kun'da koşuyordur şuan zaten bir saate anca gelir."

İkide bir esneyerek kahvemi makinaya koyuyordum, ağzım neredeyse arşa açılacaktı.

"Çabuk ol yaa, seni bekliyemem şimdi brr."

"Oda seni duyuyor zaten gerizekalı."