ＭＹ ＯＭＥＧＡ | ᵇᵃᵏᵘᵈᵉᵏᵘ

11

[Katsuki Bakugou]

İçimde tarif edilemez bir sevinç yaşıyordum, yarım piç'i göt etmiştim. Üstelik kucağımda ağlayarak bana sarılan zayıf Omega'm... Beni sevdiğini söylemişti.

Siktir siktir siktir siktir... Onu işaretlemek istiyordum! Feremonları o kadar güzel kokuyordu ki... Beni tıpkı bir içki gibi sarhoş ediyor ve azdırıyordu... Kalbim heyecandan son hız atıyordu.

Hızla onun odasına yöneldim ve onu yatağa doğru attım, evet attım. Daha sonra acele ile onun üstüne çıkıp, üzerine doğru eğildim.

Tanrım... Altımdaydı, ellerimin içindeydi... Her bir parçası bana ait olacakt- korkuyla titrediğini gördüm... Vücudu çok fazla savunmasızdı. Feremonları da her ne kadar güzel ve baştan çıkarıcı olsa da benim gibi bir Baskın Alfa onun korkusunu hissedebilirdi.

Siktir! Kendimden utanıyordum, birde diğer düşük alfalar gibi içgüdüme yenik düşüp ona taciz mi edecektim!? Yıllardır gram sevgi göstermediğim ve daima nefret ettiğimi söylediğim birinin üstüne bir anda atlayıp onu istiyorum diyordum.

Aptalın tekiyim, belki de hafiften başlayarak ona sevgi göstermeliydim... Zorda olsa kendimi tutabilirdim.

Yüzüne doğru eğilip hafif bir buse kondurdum dudağına.

Ardından yavaşça elimi onun yanaklarından biraz önce sımsıkı kapattığı ama şuan şokla açtığı gözlerine doğru sevdim.

"Deku... Sana saldırmayacağım, özür dilerim."

"K-kacchan... Se-senin Feremonların, üzgün müsün?"

"Sadece- affedersin inek, çok bencildim."

Yavaşça onun yanına doğru uzandım ve üstümüze bir battaniye çektim. Deku'dan aldığım o korku dolu Feremonlar yerini hafif çilek kokusuna bırakmıştı, huzurluydu fakat sorguluyordu.

Kendimi gerçekten zor dizginliyordum.

"Ka-kacchan..."

"Efendim."

"Se-sen beni seviyor musun?"

Yüzümü ona çevirip"aptal mısın?" Der gibi bir bakış attım.

"Sen gerçekten gerizekalı mısın?" Seni sevmesem niye buraya geleyim aptal."

"Haah!? Ya-yani gerçekten seviyorsun!?"

Aptal... Etrafa bu kadar güzel mutluluk dolan Feremonlar yayarsan kendimi tutamam ki.

"Evet dedim ya."

Yüzüne bakıyordum, yeşil saçları arada yüzüne hafif, hafif düşüyor ve yanakları kıpkırmızı oluyordu. Eliyle yüzünü utançtan kapattı ve o güzel çilleri görmemi engelledi. O gerçekten çok güzeldi fakat bunu söyleyebilecek cesaretim olduğundan emin değildim, gerçi o kadar yol gelmişim bir zahmet diyeydim...

"Sen çok güzelsin."

Pat diye demiştim.