ＭＹ ＯＭＥＧＡ | ᵇᵃᵏᵘᵈᵉᵏᵘ

15

[Midoriya İzuku]

Katsuki dışında birinin bana dokunması...

İğrenç hissettiriyordu.

Çırpınmaya başladım fakat Feremonları tüm gücümü almıştı ayrıca benden kat ve kat daha güçlü geliyordu... Aşırı sinir bozucuydu.

Bir çığlık kopardım.

Lütfen... Lütfen biri beni bulsun...

R.P.
"Sessiz ol! Birinin bizi bulmasını mı istiyorsun!?"

"Se-sence! Bırak beni bıra-mhph-!"

Dizini belime ittirip beni otomata sabitliyor bir yandan ise sertçe kravatla ağzımı bağlamıştı. Canım deli gibi yanıyordu...

R.P.
"Ne güzel~ böyle çok güzel gözüküyorsun...~"

"Mpmhp!!"

Hareket etmeyi deniyordum fakat bedenim hareket etmeyi durdurmuştu.

Kıpırdayamıyordum.

Endişe ve korku ile kalbim o kadar hızlı atıyordu ki koridorda sesi bile duyulabilirdi, gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı.

Katsuki... Seni istiyorum Katsuki...

Başka bir Alfa'yı değil.

Seni.

O Alfa'nın elleri vücudumda geziniyorken kusmak istedim, dudaklarını ensemde gezdirdiği zaman zorda olsa son kez çırpındım...

İstemiyordum! Biri beni kurtarsın!

Katsuki!

Büyük bir patlama oldu.

Okul duvarlarını sarsacak ve kıracak bir patlama.

Aldığım bu koku...

Yanık Karamel kokusuydu.

İçimden kendi kendime... Ne güzel bir koku... Diye geçiriyordum...

Yere düşmüştüm ve ağırlaşmış göz kapaklarımı açtım zorlukla.

Katsuki'nin kırmızıların en güzel tonunu almış olan gözleri patlamanın dumanında sinirle parlıyordu, daha önce onu hiç bu şekilde görmemiştim...

Benim yüzümden mi bu kadar sinirliydi?
Ne güzel...

Etrafa yayılan Feremon, yanık karamel kokusu her ne kadar burun kaşındırsa da içimi huzurla dolduruyor ve sakinleşmemi sağlıyordu.

Bana saldıran Alfa'ya baktım yorgunlukla, titriyor ve ağlıyordu? Bu koku nasıl onu bu kadar korkutabilirdi ki?

R.P.
"Ö-ÖZÜR DİLER-"

"KAPA ÇENENİ!"

Katsuki çocuğu sertçe duvara yapıştırdığı ve karnına defalarca tekme geçirdiği bu sesli ortama rağmen gözlerim Yanık Karamel kokusu ile uykuya dalmıştı.