Üşengeç Kızlar Yollarda//Amsterdam

ÜŞK BÖLÜM 5

ÜŞK Bölüm 5

Medya Beyza

Beyza Çağrı

Dışarıya çıkınca biraz yürümüştük sokak boyunca. Bir kaç mağazaya girdik, eğlenceli sayılebilecek bir kaç anahtarlık almıştım. Timur içindi anahtarlıklar. Şu an benden uzaktada olsa bazı kişilerin varlığı yeterdi.

Nasıl ben uzakta iken kızlar ile her şeyi paylaşıp bir bağ kurabilmişse içimdeki o yaralı kız çocuğu, uzakta kalan Timur'u da unutacak değildi.

Bu dünya üzerinde değerlim diye seslenebileceğim tek erkek. Belki iki erkekten biri. Bilmiyorum.

Kübra, "Neden o saçma anahtarlık gibi duran şeyleri aldın,"dedi merakla, kendim için almadığım için rahattım. Gerçekten çok saçma bir görüntüde olduğunu söyleyebilirdim.

"Kendim için değil,"deyince Zeynep laf attı bana, biraz ucundan Kübra diye düşünmeden edememiştim.

"Akli dengem bozuk olduğu halde ben bile beğenmedim, aldığın şahıs gerçek bir deli olmalı." Sabah ki olayda Kübra'nın dediklerine alınmasada bu lafını etmeyeceği anlamına gelmiyordu.

Bıyık altından sırıtırken yanımızda bedenen olan ama ruhen uzak diyarlara uzanan Meyra'ya baktım.

Hâlâ o olaydan sonra konuşma fırsatımız olmamıştı. Sanırım, bir şeyleri kendi kendine halletmek istiyordu ama bunu yapabilecek kadar güçlü değildi. Sadece bir analiz belki de. "İyi misin,"dedim yanına yanaşarak. Bana bakmadı bile. İyi değildi.

"Ne hissettiğimi bilmiyorum,"dedi Meyra. "Ne hissetmem gerek, bunu da bilmiyorum."

Kaşlarımı çattım. Neyi olduğunu merak ediyordum, çünkü bu çaresizliği çoğu zaman bende hissesiyordum. Birinin beni elimden tutup çekmesini istedim yıllarca.

O el beni bulana kadar kaç kere ölmüştüm!? "Meyra,"dedim bizden biraz daha ileride yürüyen Zeynep ve Kübra'ya bakarak. Biraz ilerimiz de, sabah ki olayı tartışıyorlardı yine. Sanırım, bu onlar için küçük çaplı bir travma yaratmıştı. "Bazen anlatınca rahatlarsın. Şimdi sana ahkam falan kestiğimi sanma," dedim hızla. "Sadece çaresizlik nedir iyi bilirim."

"Çaresiz miyim diye düşünüyorum, onu bile bilmiyorum Beyza." Bana baktı, yüzündeki ifade gerçekten çok kararsızdı. Ne hissedeceğini bile bilmeyen bir kız olduğu belli idi, söylediklerinde sonuna kadar haklı olmasına diyecek bir laf bulamadım.

"Anladım,"diye mırıldandım. "Sana verebilecek sadece desteğim var, onun dışında bana bir şeyler anlatmadığın sürece bilemem ben."

"Ben kötü biriyim,"dedi kendini suçlayarak, istemsizce gülümsedim.

"Sen kötü biri değilsin Meyra. Bu şekilde olmak hiç birimizin suçu değil ki. Sen kötü değilsin, ben de. Hiç birimiz değiliz."

"Yanılıyorsun. Tanımıyorsun bile beni."

Gözlerimi devirdim sinirle.

"Olsun, tanımasam bile ben senin içini gördüm. Sabah, sigaranı bile yanımızda içmedin. Bu senin iyi olduğuna iyi bir kanıt."