Taehyung elindeki sigarayı paketine koydu ve küçük koridorun sonundaki tahta merdivene baktı
Tae : yukarıda bir teras var . Beni ararsan ordayım
Taehyung kanepheden kalktı ve jungkook taehyung giderken sadece arkasından bakabildi jungkook ellerini önünde birleştirip elleriyle oynamaya başladı
Jungkook daha önce incelemeye fırsat bulamadığı odayı incelemeye başladı
Jungkookun gözüne çarpan ilk detay taehyungun toplamaya bile tenezzül etmediği alkol şişeleriydi
Jungkook yapacak birşey olmadığı için taehyungun yanına çıktı
Oldukća dik olan merdivenlerden dikkatlice ćıktıktan sonra duvarın bir kenarına yaslanıp sigarasını içen taehyung gördü
Taehyung kendi halinde gözüküyordu
Dünyadan bihaber bir şekilde sadece manzaranın keyfini çıkarıyordu
Jungkook manzaraya bakakalmıştı ev ne kadar eski ve küçük olsa sa jungkook sırf manzarası için bile bu eve taşınabilirdi
Taehyung yanında heyecanla manzarayı izleyen jungkooka döndü ve hafifçe gülümsedi
Bu anı daha önce de yaşamışlardı
Yani yaşamıştı
Sonuçta bir şeyi hatırlamıyorsan bunu yaşamanın hiçbir manası kalmazdı
Değil mi ?
Yıllar önce taehyung yarı zamanlınişinden kazandığı parayla ve biraz kredi kullanarak onlara bu evi aldığında . Jungkook ilk defa terasa çıkmıştı ve aynı tepkiyi vermişti
Taehyung sigarasını , bu güzel anıların hepsinin kendi hafızasından uçuşan küller misali uçup gidecek olmasının şerefine bir kez daha üfledi
Hayat neden bu kadar acımasızdı
İnsanlar neden sadece hatırlamaları gereken hisleri unuturlardı
Peki ya
Tüm bunlar olurken bazı insanlar nasıl herşeyden habersiz yaşayacak kadar şanslıydı
