Ze is Alleen

V

Ik word wakker met ditmaal een loodzware hoofd. Ik merk al gauw dat ik op de harde bank lig, naast mij ligt er een grote teil. De gordijnen zijn gesloten en ik werp een blik op de digitale klok boven de televisie. 14:22. Moeilijk ga ik rechtop zitten en neem normaal plaats op de bank. "Dus je bent wakker." Hoor ik mijn vaders zware stem zeggen. Ik draai me om en zie hem aan de eettafel zitten. De tafel is gevuld met kaarten, bekers en een omgevallen fles Bacardi.

In een klap komen alle herinneringen van gisteren terug en ik draai me beschaamd terug. Shit. Deraily en Derrel op mijn bed, Densio in mijn moeders jurk. "Ik heb het niet opgeruimd want dat gaat jou mars doen, kater of niet je ruimt deze troep op!" Zegt hij kwaad. "Wat gebeurt er met je kind?" "Wat gebeurt er met je Chavelly." Herhaalt hij nogmaals, bijna smekend. "Ik weet het niet papa." antwoord ik. "Je weet het niet?" Herhaalt hij mijn woorden. "Je nodigt zonder mijn medeweten kinderen zonder manieren uit!?" Ik krimp ineen door zijn geschreeuw. "De buren hebben je gezien, wat zullen ze wel niet over je denken!"

"Je drinkt, je liegt, je houdt je bezig met drugs!" Schreeuwt mijn vader nog harder. "Je bent veertien! Zo heb ik je nooit opgevoed!" De teleurstelling is overduidelijk te horen in zijn stem, ik voel me slechter dan slecht. "Helemaal niet." Protesteer ik zachtjes. Hij valt stil. "Helemaal niet?" Herhaalt hij mijn woorden. "Dan wat zijn deze kaolo flessen op mijn eettafel?" Sist hij wijzend naar de ravage van afgelopen avond. "Weet je wat Chavelly." Dat klinkt inderdaad onlogisch. Ik draai me weg van mijn vader in schaamte en bijt hard op mijn lip.

"Aangezien je laat zien dat je je niet kan gedragen, heb je een babysitter nodig." Hij staat op van de tafel. "De afspraak nu is, na school heb je een kwartier om thuis te komen en je moeders broer komt je checken."

"Wanneer ik niet thuis ben, komt hij je checken." Er vormt een grote brok in mijn keel maar ik knipper mij tranen weg. Hij slaat zijn vuist keihard op de tafel en schreeuwt nogmaals: "Als jij niet thuis bent op de momenten dat Stanley komt om je te controleren Chavelly!" Hij wijst twee vingers naar zijn ogen. "Krijg je met mij te maken."

Een traan verlaat mijn ogen en ik veeg hem snel weg. Ik ben mijn vrijheid kwijt, door één stomme fout. Een sidderende zucht verlaat mijn lippen en ik adem diep in en uit. Ik doe mijn best om niet harder te huilen en antwoord enkel: "Oké papa."

Mijn vader schudt teleurgesteld zijn hoofd. "Begin maar met opruimen." Is het laatste wat hij zegt en hij verlaat de woonkamer.

Mijn hoofd bonkt enorm. Als ik nou gewoon nee had gezegd. Vermoeid sta ik op van de bank, en neem voorzichtig een aantal stappen richting de enorme troep op de tafel. Niet alleen mijn hoofd, maar mijn hele lichaam voelt loodzwaar aan. Het is inmiddels al middag en mijn hele dag is, simpelweg, helemaal naar de klote. Ik begin bij het opruimen van de losse bekertjes en kaarten verspreid over de eettafel. De kaarten zijn allemaal vochtig geworden door de omgevallen alcohol fles en kunnen rechtstreeks de prullenbak in.

"Die troep van je in de toilet kan je ook opruimen want ik moet plassen!" Schreeuwt mijn vader vanuit zijn kamer. Ik zucht diep, de toilet. Ik grijp de prullenbak en open de deksel een vreselijke walm van kots komt naar boven en ik begin te kokhalzen. Klaarblijkelijk heeft iemand gekotst in de prullenbak. Ik hou mijn adem in, wend mijn blik van de kots af terwijl ik alle troep in de prullenbak veeg. Na de woonkamer opgeruimd te hebben, maak ik de vieze stinkende toilet schoon en tenslotte mijn eigen kamer.

Het beeld van Derrel en Deraily samen op mijn bed speelt zich opnieuw af en ik verschoon mijn bed in afgunst van hun beestengedrag. Als dit plezier hebben is, hoef ik het niet. Spreek ik mijzelf stellig toe. Ik gooi mijn beddengoed en al in de wasmachine en loop terug naar mijn kamer. Mijn telefoon heb ik blijkbaar op mijn nachtkastje geplaatst en ik grijp ernaar.