Spotify [chanlix]

astronaut

''Evet, evet- bir dakika hemen döneceğim.'' 

Felix hızlı hızlı konuşarak arkadaşını susturduktan sonra telefonu cebine attı ve büyük adımlarla biraz ilerisindeki masaya ilerledi.

''Ah, pardon. Bu aslında benim masamdı. Özür dilerim, bakın üzerine kağıdımı bırakmıştım.''

Masaya yerleşmek üzere olan aile Felix'in aniden gelip söylediği şeylerle duraksadı. Garip bakışlarla genci süzerlerken konuşan baba olmuştu, ''Kağıtla mı masanızı tutuyorsunuz?''

Felix mahcup bir şekilde gülümsedi, ''Çantamı bırakmak güvenli olmaz diye düşündüm. Tekim de, benim yerime masamı koruyacak biri de yok.''

Kısa bir süre gerici bir sessizlik oluştu. Biraz daha garipseyen bakışlara maruz kalmasının ardından anne anlayışlı bir şekilde gülümsemişti.

''Tabii, sorun değil haklısınız. Biz başka bir masa bakalım hayatım, hadi.''

Eşi pek ikna olmamış gibiydi. Ama sonunda başını salladı ve kızlarını da alarak uzaklaşmaya başladılar. 

''Kusura bakmayın, iyi günler!''

Felix arkalarından seslendi, ardından rahat bir nefes vererek en yakınındaki sandalyeye çöktü. Bir an dayak yiyecek diye korkmadığını söyleyemezdi. Kalabalık bir pazar günüydü ve aileyi buldukları masadan etmişti sonuçta, bu gayet olasıydı. Ancak etrafa göz atarken aniden masanın üzerindeki kağıt dikkatini çekmişti. Ve bulunduğu sırayı boş vererek hızla buraya gelmişti işte. 

Evet, buraya da kağıt bırakmıştı. Yemek masasına. Eh, görmüşken bunu kaçıramazdı. 

Belki de biraz önce burada yemek yemişti, kim bilir? Hatta belki hâlâ buralardaydı. Büyük ihtimalle, evet. 

İstemsizce etrafını kontrol etti Felix. Buradaysa bile onu nerden bulabilirdi ki? Onun hakkında müzik zevkinden başka bir şey bildiği yoktu.

Tabii ya, şarkı. Aklı yeniden kağıda kayarken önüne döndü. Yırtmamaya özen göstererek kağıdı masadan çıkarmıştı. 

--------------------------------------------------

Eğer sesimi duyuyorsan gel ve beni kurtar
Oralarda mısın? Çünkü sen elimdeki tek şeysin
Bu akşam bir astronot gibi hissediyorum
Bu küçük kutudan yardım sinyalleri gönderiyorum
Havalandığımda tüm sinyalimi kaybettim
Şimdi burada sıkıştım ve dünya beni unuttu
Lütfen, aşağı dönebilir miyim?
Çünkü daireler çizip durmaktan yoruldum

---------------------------------------------------

Felix her zamanki gibi şarkının sözleri yardımıyla ismini buldu ve dinlemeye başladı. Bazı bıraktığı şarkılar fazla buruktu. Dinlerken bir şeyler mi oluyor acaba diye düşünmeden edemiyordu. Ya da sadece şarkı hoşuna gitmişti, şimdiye dek anladığı kadarıyla tam onun tarzıydı sonuçta. 

Arkasına yaslandı ve şarkıyı birkaç kez dinledi. Şu an aynı yerdeydiler. Bu kadar erken çıkmış olduğunu düşünmüyordu. Ve oturmuş, onun bıraktığı şarkıyı dinliyordu. O da mı tek başına gelmişti acaba? 

Ah, her neyse. Altı üstü birkaç şarkı önerisi aldığın birini neden bu kadar düşünüyorsun? Üstelik doğrudan sana bırakmışlığı bile yok.

Felix iç sesine hak vererek düşüncelerini dağıttı ve masadan kalktı. Ama her zamanki gibi kağıdı cebine atmayı da ihmal etmemişti.