Spotify [chanlix]

neptune

Yağmurlu bir gündü. Felix okuldan akşamüstü çıkmış, her zaman kullandığı durağa doğru ilerliyordu.  Bu civarda birçok durak bulunurdu ancak hepsi farklı güzergahlardan ilerleyen otobüsleri geçirdiği için hiçbiri kalabalık olmazdı. Herkes kendi gideceği yöne göre dağılırdı. Felix'in gideceği durak okulundan iki sokak aşağıdaydı.

Durağa vardığı zaman şemsiyesini kapattı ve durağın tentesi altına girdi. Durakta sadece o vardı. Otobüsünün gelmesine de en fazla 10 dakika.

Ağır adımlarla ilerledi ve oturaklardan birine yerleşti. Kısık bir sesle şarkı mırıldanıyordu, bir yandan da eve gitmeden markete uğraması gerektiği için hangi durakta inmesi gerektiğini hesaplıyordu. Merkezdeki durakta inerse büyük markete girip evinin oralardakilerde bulamadıklarını alabilirdi aslında, oradan da-

Aklındaki hayali harita gözlerinin durduğu yerde uçup dağılmıştı. Ne düşündüğünü bile unuttu bir an. Gene mi? Gerçekten en beklemediği anlarda karşısına çıkmayı biliyordu bu çocuk. 

Oturduğu yerden kalktı ve durağın ucundaki reklam panosuna ilerledi. Panonun ortasına bir başka kağıt bantlanmıştı. Yağmurdan ıslanmasından korkmuş olsa gerek, bantla üstünü örtmeye çalışmıştı bu seferkinin. Kenarlarından kaldırarak çıkardı Felix, şeffaf bant olduğu için zorlanmamıştı.

Kağıdı okurken ağır bir şekilde geriye döndü.

----------------------------------------

iplik iplik dağıldım
eğer burukluk bir sanatsa
bu benim ustalık eserim olmalı
sadece yağmur yağdığı zamanlar dürüstüm
açık bir kitap, sayfası koparılmış
ve mürekkebim tükeniyor
seni sevmek istiyorum ama nasıl yapılır bilmiyorum

----------------------------------------

Çantasının yanına döndüğünde telefonunu çıkartıp ve şarkıyı açmıştı. Ardından tekrar kağıda döndü.

Dinlemesi çok huzur verici bir şarkıydı aslında. Ritmi, söyleyenin iniş çıkışları... Ama sözlerine odaklanılırsa bir o kadar hüzünlüydü. Sözleri çok çaresiz geliyordu.

İçinde bir burukluk hissetti Felix. Bu şarkıyı ona ne sevdirmişti? Sorabilmek isterdi.