My WORLD in YOU ~

Chapter Six: BALIW-ala lang

WAAAAH! I'm sorry ngayon lang nakapag-update. Sana basahin at magvote parin kayo. Hihi. SAna magustuhan niyo yung Chapter nato.

~

Bigla nalang akong napatulog sa kalagitnaan ng pag-iisip sa mga nangyare. Napapasabunot nalang ako sa sarili ko dahil napakatanga ko talaga >.<

Halo-halong predictions ang gumugulo sa isipan ko. Galit kaya siya? Maybe YES. Ahyy. Nagtaka pako. Tsk. Napaka harsh naman kasi ng mga sinabi ko eh, mismong ako nagulat sa mga words na binitawan ko kanina pero hindi ibig sabihin non na hindi ko siya mahal. Sadyang manhid lang siya at diniya makuhang ma appreciate lahat ng hilahil na nararanasan ko, just because of HIM.

It’s around 6:30 PM and it’s totally dark, malamang. Ang sakit ng katawan ko, para akong ginera ng limang daang bulalakaw. HAHA.

Tinignan ko si CP, at I’m very sure na nagtext si Kenn. O______O Ano pang inaasahan mo sa expression na yan?

Sa sobrang assuming, disapoynted ng lola niyo! Ni isa sa 46 unread messages wala man siyang text doon. So Meanieeee! Di niya kaya naiisip na super worried nako sa kanya.

Nakakairita namn yung mga buyset na Group Messages na nataatnggap ko. Haller! Napak-nonsense lang.

“Ihhh. Kennnnn!” sigaw ko. Walang pakialam ang mga ka village namen kung sinu man yung nakarining noon.

Ako lang mag-isa sa bahay kaya okay. Nasa lakwatsa pa si Ate at di ko pa nasasabi sa kanyang sumakit yung pakiramdam ko kanina. I’m sure susugod yun dito kase worried at over protective sakin yun eh. Parang may ate kana plus naany. HAHA.

Tapos heto namang yaya namen umaabuso na, puro nalang dayoff ang inaatupag. Duh? Hindi naming siya binabayaran para lang maglibot. That maid, yah! Damn her. Akalin mo 2months ng di nagtatrabaho. Wulungyuuu.

Nagmadali kong kinuha ulit yung cellphone ko at tinawagan si Kenn, I can’t help myself. Sorry. Nagri-ring naman yung kabilang linya pero bakit hindi sinasagot. Nananadya to ah >.<

Sucks -______- Nakaka 5 or 8 missed calls nako sa kanya pero snob lahat. Oh my, I’m worrying. Teka baka baka……Ay hindi naman siguro.Imposible.

Dahil nga hindi ako mapakali sa sobrang intense, umalis nalang ako at pumuunta sa bahay nila AHAHAHA. Dakilang TANGA!

Nag-iwan ako ng sulat kay Ate, sana mabasa niya. Ginamit ku yong motor ko. Take Note: My personal motor. Hindi pako masyadong bihasa sa pagda-drive pero kahit papano napapaandar kunaman. I’m not slow gaya ng sinsabi nila saken. They don’t care, mind their own stupid business.

After how many minutes narating kunaden yung bahay nila. Madilim-dilim naden, kaya diko masyadong Makita yung kapaligiran, baka kasi mapano pako. Pero this is my own effin decision. No need to care.

“YAHHH! Kennnnn.” I shout. Walang sumasagot.

Nasaan nanaman nagsusuot yung buyset nayon? Pinapahirapan niya talaga ako. Umupo nalang ako dun sa front gate nila at nagsukob. 1 hour naden at may nakita akong dalawang naghaharutan. Jesus Christ. PDA! Sana hindi si ………………..

“KENNN?” nabigla talaga ako. Halata?

Napatingin sakin yung dalawa. Nakita kong tinaas nung babae yung kilay niya. So what? If I know, isa lang siya sa mga toys ni Kenn, like ME. Assuming.

“Who’s dat, Honey?” WHATTT?! Honey, wala siyang karapatan para tawaging HONEY si Kenn in front of me, besides I’m her enemy. SOLID.

“Hindi ko kilala eh. Let’s go.” Tsss. Buyseet, imposibleng di iyako kilala. He’s joking diba? T_______T