My WORLD in YOU ~

Chapter Nineteen: Conclusion

[Chapter Nineteen]

-------------------

Jolina Gonzaga's Point of View ~

"Anuba bitawan mo aku sabi eh!!!" nakakainis naman tong taong to. Sirang-sira nanga yung araw ko dahil pumasok lahat ng subject teachers namin and imagine what happened? First time sa buong life ko na makakuha ng 1 over 20 sa Chemistry. HUHUHU. Jusmiyo, inaamin ko naman na tangang-tanga ako mapa pag-aaral manyan o pag-ibig pero jusko naman? 19 mistakes pu ako kanina. Lagot, maghahanda nalang ako ng sarili kong hukay kapag nalaman yun ng Daddy ko. Anyways, past is past, kalimutan kuna dapat yun at magfocus ako sa species na naligaw sa harapan ko.

"Let me explain Joh.." blah-blah-blah. Anung makukuha ko sa explain-explain nayan? Wala naman patutunguhan kong magpaliwanag siya sa harapan ako. Wala parin namang magbabago, nasaktan niyapa rin ako..

"Busy ako eh. Sorry.." talagang busy ako. Busying-busying nagmomove-on sa lalakeng hindi naman naging kame. Ang sakit isipin no? HAHAHA. Bayaan niyo na. Dapat masanay narin ako.

"Hindi kita tatantanan as long as hindi moko pinakikinggan.." edi manigas siya diyan. Ang kapal naman nitong Paolo nato, pagkatapos niyang ipamukha saken na hindi niya ako kilala then lalapit-lapit siya ng ganito? Wow ah. Ibang klase nga naman.

"OKAY. OKAY. I'll give you 10 minutes. 1, 2, 3 dali.." nagsimula na siyang yumuko pagkasabi ku nun. Anung meron dito? Parang kanina lang, ang lakas-lakas ng loob niyang pagsigawan ako tas ngayon yuyuku-yuku siya?

"Jo, I'm sorry kung iniiwasan kita sa school.. sorry kung minsan napaparamdam ko sayong parang hindi na kita kilala." nagna-nod nalang ako habang nagpapaypay. Chill chill lang, anu bang mapapala ko kapag sinumbatan ku siya? Siguro ngayon kailangan kong marinig yung side niya, para kahit konte maintindihan ko, "Alam munamang kaibigan ku si Kenn diba?" I nodded. Nagtataka lang ako kung bakit nasali yung manlolokong hinayupak nayun sa usapan namin ni Paolo, "Ayokong masira yung pangalan niya..."

"And so what?" I said coldly. Kunwari pang hindi ako apekted pero deep inside.. Ay nako ewan ko, minsan sumusumpung din yung pagiging Aldrea ko eh, bat kasi naman titibok nangalang yung puso ko dun pa sa di ko kayang abuten? Kaya yan, yan ang napapala ko.

"Kase kapag nakita ng ibang taong pinapansin at nilalapitan kita magiging basura yung mga utak nun at----" napatayo ako ng tuwid sa sinabi niya. Parang naiintindihan ko na kasi yung gusto niyang ipahiwatig eh..

Pambitin naman to oh, "ANO??"

"Baka isipin nila pumapatol ako sa isang tulad mo.."

OUCH.

Kahit hindi direct to the point yung pagkasabi niya, tagos na tagos parin yung sakit sa puso ko. Mas masakit pa ata to kesa barilin kanang isang libong beses. Tama nga yung hinala ko, ibig sabihin banun kinahihiya nyayung tulad ko? What a doom. Gusto ko siyang sampalin ngayon pero wala nakong nagawa kung hindi magpanggap na masaya sa harapan niya =.=

"Jolina, sorry.." pahawak-hawak pa siya sa kamay ko. Kapal naman ng pagmumukha nito. Kung hindi kulang siguru siya mahal kanina kupa pinlanong ihagis siya sa Ilog Pasig kasama ng mga kasingkapal niyang lumot.

"Nope. Pao, I understand.." leche Jo, anu nanaman tong ginagawa mo? Sinasaktan muna naman yang sarili mo. Tapos mamaya iiyak-iyak ka >.<

"Talaga Jo? Grabe salamat ah, salamat kasi kahit papano naintindihan moko, salamat kase kahit anung gawin kong masama sayo nandyan kaparin sa tabi ko, salamat kase hanggang ngayon napakabuti mo paring BESTFRIEND saken." tama siya, simula nung nagkakilala kami ng kumag nato hanggang ngayong highschool nakame, ang tingin niya parin sakin ay "Kaibigan". Pshh. Okay. Kelan niya nga ba mapapansin yung worth ko? Kelan niya ba mapapansin na mahal na mahal ko siya? Kelan naman kaya darating yung panahong yun?