Radio Neko (Korekta 0%)

[Tom 1] 15.Zniszczę cię kiedyś kobieto...

28 Stycznia 2021

Patrzył na zamyśloną kobietę, pochylającą się nad jakimiś papierzyskami. Zmarszczył brwi i podszedł cicho do niej, po czym pocałował w czubek głowy.

- Och, Naruto! - Podskoczyła zdumiona. - Przestraszyłeś mnie, kochanie...

- Znowu rachunki? - Zabrał jedną kartkę i przyjrzał się. - Oni naprawdę chcą zrobić o to dochodzenie?! - Zirytował się.

- To tylko formalność. - Odebrała z jego rąk papier. - Kurama to załatwi, nie martw się. - Wstała i ucałowała go w policzek. - Jadłeś coś?

- Pół dnia w pracy, więc nie było kiedy. - Uśmiechnął się blado. - Siedź. Ja dziś zrobię kolację.

- Mój mężczyzna. - Zaśmiała się ciepło. - Och, Naruto... Co ja bym bez ciebie zrobiła...

- Oszalałabyś z nudy. - Wyszczerzył się. - Dzwoniłaś do wuja w tej sprawie?

- Tak, powiedział, żebyśmy się nie martwili i on załatwi tych urzędasów. - Pokręciła głową z rozbawieniem. - Nie chcę go wykorzystywać tak bardzo, ale on twierdzi, że jako starszy brat ma to w obowiązku... - Skrzywiła się.

- Spokojnie, wybijemy się na prostą w końcu. - Uśmiechnął się ciepło w jej stronę, po czym nastawił czajnik z wodą. - A na razie wystarczyć powinna moja wypłata.

- I tak poszukam nowej pracy, a ty nie próbuj sprzeciwiać się. - Wtrąciła, gdy otworzył z oburzeniem usta. - Osiwieje sama w domu, gdy ty jesteś na uczelni czy w pracy. Muszę coś robić, a dodatkowe fundusze zawsze się przydadzą.

- Ale nic upokarzającego! - Zastrzegł z nożem do masła skierowanym na rudą. - I zanim wybierzesz, chcę to sprawdzić czy będzie to odpowiednie zajęcie dla ciebie. - Wrócił do robienia kanapek.

- Dobrze, dobrze mój rycerzyku z nożem do masła. - Zaśmiała się lekko. - Kocham cię. - Przytuliła go od tyłu.

- Ja ciebie też mamo. - Ucałował ją w dłoń. - Zalejesz herbatę? - Zagadnął, gdy czajnik dał o sobie znać.

- Kate mówiła, że przyplątał się do ciebie jakiś nowy rzep, którego nie możesz się pozbyć.

- A tej to się nigdy gęba nie zamyka... - Mruknął zły. - Wpadliśmy na siebie kilka razy i jakoś samo wyszło... - Wzruszył ramionami. - Nie patrz tak, to dzieciak z gimnazjum. - Warknął, gdy uśmiechnęła się wymownie. - Och, nie zaczynaj i ty! - Załamał się.

- Ja nic nie mówię. - Zachichotała. - Ale rozkwitasz przy nim, to widać Naruto.

- Wiesz, że do niczego więcej nie dojdzie.

- Wiem, ale cieszę się, że na nowo zaczynasz być szczęśliwy, tak jak przed odejściem Minato. - Zabrała kubki z herbatą do salonu. - I nie wmówisz mi, że nie polubiłeś tego „dzieciaka".