Συνθέτοντας τον έρωτα... [H.S. & X❤O]

~Κεφάλαιο 15ο~

Από τη πρώτη μέρα που ξεκίνησα επίσημα να συνεργάζομαι με τον Τζέισον, ήξερα ότι θα ήταν δύσκολο να του κρυφτώ, πόσο μάλλον με τις διασυνδέσεις που είχε στη διάθεσή του. Παρ' όλα αυτά δεν χρειάστηκε ποτέ να κάνω κάτι τέτοιο αν εξαιρεθεί η σχέση μου με τον Χάρρυ, που και αυτή στο τέλος μαθεύτηκε όσο και να προσπαθήσαμε. Η άφιξη μου στο Λονδίνο, δεν ήταν μυστικό, γι' αυτό και έπρεπε να το περιμένω ότι αργά ή γρήγορα θα έφτανε στα αφτιά του. Είμαι σίγουρη ότι πολλά θα μπορούσαν να περάσουν από το μυαλό του, αλλά το να με καλεί στο τηλέφωνο πριν ακόμα προλάβω να μπω στο ίδιο μου το σπίτι, καταλήγει να είναι εξωφρενικό, αν όχι τρομακτικό.

«Το γνωρίζω ότι είναι αργά και ότι θέλεις να ξεκουραστείς από το ταξίδι σου, αλλά είναι μεγάλη ανάγκη να μιλήσουμε αύριο από κοντά!» είπε απτόητος από την απότομη συμπεριφορά μου.

«Τζέισον, δεν θα ενοχλήσω τα παιδιά, θέλω μόνο να δω την Κάθριν και θα φύγω σε μία με δύο μέρες!» τον ενημέρωσα θέλοντας να αποφύγω το να βρεθώ μαζί του.

«Δεν θέλω να μιλήσουμε γι' αυτό! Και να μην δεχτείς να έρθεις στο γραφείο μου, θα έρθω εγώ σπίτι σου, ή θα σε βρω οπουδήποτε και αν πας! Δεν φεύγεις από Λονδίνο αν δεν μιλήσουμε. Εν ανάγκη θα σε περιμένω στο αεροδρόμιο!» ολοκλήρωσε αφήνοντάς με άφωνη από την επιμονή του να μου μιλήσει.

«Συνέβη κάτι και είναι τόση μεγάλη ανάγκη;» ρώτησα με υπερβολική περιέργεια αυτή τη φορά.

«Ναι κάτι... συμβαίνει για την ακρίβεια! Θα μιλήσουμε όμως από κοντά! Είναι εύκολο να έρθεις αύριο από το γραφείο μου κατά τις 11:00 το πρωί;» μου ζήτησε ευγενικά.

«Εντάξει θα έρθω!» δέχτηκα χωρίς να θέλω να τον πιέσω κι άλλο. «Απλά, θέλω μόνο να μου πεις ότι θα είμαστε οι δυο μας και δεν θα είναι κι άλλοι στη κουβέντα μας... εννοώ, εγώ κι εσύ θα μιλήσουμε, έτσι;»

«Με εσένα θέλω να μιλήσω! Μην αγχώνεσαι, δεν θα είναι κανένας μαζί μας! Τα λέμε αύριο λοιπόν! Καλό βράδυ!»

«Καλό βράδυ!» τερμάτισα τη κλήση και στάθηκα στο κατώφλι της πόρτας μου με τη περιέργεια να καταλαμβάνει το μυαλό μου.

Τι θα μπορούσε να θέλει να μου πει και είναι τόσο σημαντικό... δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα, ειδικά από τη στιγμή που μου απέκλισε όλα όσα καταπάτησα με τον ερχομό μου στο Λονδίνο. Αν είναι κάτι όμως που θέλω να αποφύγω, είναι να φουσκώσω το μυαλό μου με ανούσιες σκέψεις, με φρούδες ελπίδες ότι μπορεί να κρύβεται κάτι θετικό πίσω από αυτό το ραντεβού.