Το Ρόδο Της Ερήμου

... Πόσο Χειρότερα Να Γίνουν Τα Πράγματα...;

-«Κυρία Μελάς , ο σοφέρ σας περιμένει. Και όσο μείνετε εδώ  έχει εντολή να είναι στις υπηρεσίες σας να σας μεταφέρει όπου επιθυμείτε.» την ενημέρωσε την επόμενη μέρα  το πρωί η Αννέτα  και κατάλαβε ότι όλα είχαν αλλάξει.

-«Καλώς κορίτσι μου . Σε ευχαριστώ.» λιτά απάντησε η Έλλη  και επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο που την περίμενε να την μεταφέρει στην εταιρεία. Και εκεί όμως στο γραφείο του επικρατούσε η ίδια  άκρως του τάφου σιωπή. Η απάντηση στα ερωτηματικά της ήρθε από την ιδιαιτέρα του όταν της έφερε τον πρώτο της καφέ , η οποία   την ενημέρωσε ότι ο Νιζάρ  πνιγόταν στη δουλειά σήμερα , είχε αμέτρητα εξωτερικά  ραντεβού τα περισσότερα  και θα απουσίαζε την περισσότερη ώρα.

Με αυτά κατάλαβε  πολλά. Από όσα του είπε εκείνος κατάλαβε μόνο το φύγε . Και πληγώθηκε ο εγωισμός του.  Και τώρα την  απέφευγε.  Την είχε απειλήσει  ότι δεν θα επέστρεφε ποτέ ξανά . Ο κύβος  από πλευράς του ερρίφθη.

 Σήκωσε το τηλέφωνο της κι σχημάτισε το νούμερο του τηλεφώνου του Λούκας. 

Δεν υπήρχε τίποτα να την κρατάει πλέον.

*

Οι επόμενες μέρες  της εβδομάδας κύλησαν βιαστικά με την Έλλη  και τον Νιζάρ να μην συναντιούνται σχεδόν καθόλου. Με διαφορετικά αυτοκίνητα πλέον μετακινιούνταν. Απομονωμένοι και οι δύο στα γραφεία τους την περισσότερη ώρα εργάζονταν. Στο ανάκτορο η Έλλη γευμάτιζε σπάνια μιας και σχολώντας προτιμούσε να περιηγείται στην πόλη . Δεν είχε ιδιαίτερη όρεξη για φαγητό από εκείνο το βράδυ που μίλησαν για τελευταία φορά. Της είχε κοπεί. Αν έτρωγε κάτι , αυτό ήταν άπεπτο , την δυσκόλευε να χωνευτεί  και το βράδυ στριφογυρνούσε στο κρεβάτι της με έντονη δυσπεψία. Λες και το στομάχι της είχε απορροφήσει όλη της την θλίψη.  Προτιμούσε να περπατάει στη πόλη τα απογεύματα. Μόνη. Να αγοράζει από μικρά μαγαζάκια που ανακάλυπτε μικρούς θησαυρούς, δώρα στην οικογένεια της. Αργά το βράδυ γύρναγε στο ανάκτορο. Αν ήταν τυχερή η Ταμάρα την περίμενε να περάσει λίγη ώρα μαζί της. Αν και αυτό γινόταν σπάνια μιας και έτρεχαν όλοι με τις ετοιμασίες του επικείμενου αρραβώνα.  Την πόναγε η στάση του. Ήθελε να πιστέψει ότι   και τα δικά του συναισθήματα  ήταν όμοια με τα δικά της. Γελάστηκε.  Την είχε ήδη ξεχάσει. Ήδη  είχε προχωρήσει παρακάτω. Αυτό έπρεπε να κάνει και εκείνη.

Το μόνο ευχάριστο μιας εβδομάδας κουραστικής ήταν τα ευχάριστα νέα που λάμβανε  από την οικογένεια της , η οποία  είχε σκοπό να  ξεκινήσει τις διακοπές της  από την Κύπρο  όπως κάθε χρόνο. Με ένα σκάφος  θα γυρνούσαν το Αιγαίο πέλαγος με τερματισμό  το Ιόνιο. Κατά κάποιο τρόπο τους ένιωθε κοντά της.  Και σε λίγες μέρες θα ήταν και αυτή κοντά τους. Ο Λούκας την είχε διαβεβαιώσει ότι το πρωινό του Σαββάτου θα ήταν εκεί. Θα έπαιρνε τη θέση της. Και εκείνη ελεύθερη θα πήγαινε στη Κύπρο. Με το ίδιο αεροσκάφος που εκείνος θα ερχόταν εκείνη θα  έφευγε.