Το Ρόδο Της Ερήμου

Μουσκάτ... Η Καυτή

Το αεροπλάνο έλαβε θέση καθόδου και οι ελάχιστοι επιβάτες έδεσαν τις ζώνες τους. Τα τελευταία λεπτά η Έλλη είχε το βλέμμα της καρφωμένο  στη θέα έξω από το μικρό παράθυρο του αεροσκάφους μαγεμένη από ότι είχε προλάβει να δει λόγω της ταχύτητας του αεροσκάφους. Είχε προλάβει να δει αχανής εκτάσεις με πορτοκαλί άμμο, τεράστιους αμμόλοφους , ορισμένα βουνά πριν οι ρόδες του αεροσκάφους ακουμπήσουν τη γη του Ομάν.

Τα φώτα της καμπίνας άναψαν και η Έλλη σηκώθηκε από τη θέση της με ένα αίσθημα ανασφάλειας να την καταβάλει. Μόνη , χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την οικογένεια της σε ένα περιβάλλον καθόλου γνώριμο και πιθανόν εχθρικό .  Αν ένιωθε όμως απειλή ορκίστηκε να μην μείνει με σταυρωμένα τα χέρια . Θα ύψωνε το ανάστημα της απέναντι τους. Δεν θα γινόταν υποχείριο κανενός επειδή και μόνο άνηκε στο γυναικείο φύλο. Θ α επέβαλε τη θέληση της. Και θα διατηρούσε το δικαίωμα της ελευθερίας της. Θα έκανε ότι ήθελε και θα πήγαινε όπου ήθελε. Καινούριος τόπος ναι αλλά η ίδια πάντα  Έλλη. Μόνο να μην ένιωθε ότι απειλείται κάποιο  από τα θεμελιώδη  πιστεύω της... Θα πρέπει να ήταν τέτοια η σύγχυση της εκείνη τη στιγμή που μόνο όταν ένιωσε το χέρι του Νιζάρ στη πλάτη της κατάφερε να πάρει μια σωστή ανάσα.

-« Επέτρεψε μου να σε συνοδέψω στα διαμερίσματα σου. Ταξιδεύουμε τόσες ώρες που επιβάλλεται η ξεκούραση.»

Η Έλλη χάθηκε  στο καθησυχαστικό βλέμμα του και ένευσε καταφατικά αφήνοντας τον να την οδηγήσει στη πόρτα του αεροσκάφους που μόλις είχε ανοίξει.

Αλλά ακόμα και να είχε διαβάσει  δεν θα ήταν έτοιμη να έρθει αντιμέτωπη με αυτό που την χτύπησε και την περιέβαλλε με το που βγήκε στο κεφαλόσκαλο της σκάλας. Έπνιξε μια έκπληκτη κραυγή πίσω πατώντας και κολλώντας άθελα της πάνω στο έκπληκτο Νιζάρ που για να την συγκρατήσει πέρασε το χέρι του γύρω από τη μέση της.

-« Ένα πράγμα που θα πρέπει να συνηθίσεις στη χώρα μου είναι αυτή η ζέστη. Παρόλο που είναι νωρίς το απόγευμα μην ελπίζεις σε θαύματα ...για πολλές ώρες ακόμα θα παραμείνει αυτή η θερμοκρασία. »

Η Έλλη πήρε μια ανάσα που  ένιωσε να της καίει τα πνευμόνια. Είχε ακούσει για την αφόρητη ζέστη στις χώρες τη Ανατολής αλλά τελικά είχαν  δίκιο όσοι ισχυρίζονται ότι άλλο  είναι να ακούς κάτι και διαφορετικό το να το ζεις.

-«Θεέ μου...είναι τόσο έντονη. .αποπνιχτική ...» ψιθύρισε για να νιώσει το κράτημα του Νιζάρ να χαλαρώνει μεν αλλά να μην την αφήνει.