The Krymménos Kingdom

Kabanata 26- Paglabas

"Ano namang makikita natin sa putanginang gubat na 'to?" Lumingon ako kay Venus. Naka kunot ang noo niya habang nililibot ang kaniyang mga mata sa kagubatan.

Umalis kasi kami. Lumabas para malaman kung ano pa ang pwede naming makita na maaaring makatulong sa amin sa pag-alam ng historya ng mundong ito.

Taga rito ako pero wala talaga akong alam sa mundong 'to bukod sa, bawal gumamit ng kapangyarihan, kailangan magtago at magpalipat-lipat ng tirahan para sa sariling kaligtasan.

Hindi ko tuloy alam kung may... naitutulong ba talaga ako sa kanila.

"Bakit kasi sa ganon nakasulat 'yung librong 'yon? Nakaka bobo lalo, pota." Bumuntong hininga si Spirro. Ang tinutukoy niya ay ang libro na may pamagat na Generatio Ventura.

We're lucky that Akira able to read the first upto let's say, third pages of the book. But she can't read the next ones because the words are getting deeper.

Nakasulat ito sa ibang lengguwahe.

"Maybe someone doensn't really want us to know the truth." Inangat ko ang tingin ko para makita si Thorn. Nagkatinginan kami. Yumuko siya sa gilid ko at muling tumingin sa akin bago ako nilagpasan.

I looked down too and smiled at Elise. Inosente siyang tumingin sa akin at ngumiti rin.

"I don't exactly know what we can get here. But this is better than to do nothing. And we all know how determined our enemies to catch us." Tama si Akira. Mas naging demonyo ngayon ang mga Dolent dahil sa kagustuhan nilang mahuli kami, hindi ako sigurado kung maski ako, gusto nilang mahuli pero mas grabe sila pumatay ngayon. Mas maraming dugo ang makikita ngayon sa lupa.

Walang tigil sa pagpatay. Makuha lang ang atensyon ng Vigorous.

At nasasaktan ako dahil naririnig ko ang mga iyak nila. Their screams. Their pleading for their lives.

Nakakapagtaka at ngayon ko lang nararanasan 'to. Tila lumalakas ang pandinig ko at ang kakayahan kong... malaman ang nararamdaman ng isang Magus.

Mabuti na lamang din at dahil sa kapangyarihan ni Akira, nalalaman namin kaagad kung may nangyayari bang hindi maganda. Napapansin ko ang mas lalong paglakas ng Vigorous at alam kong hindi lang ako ang nakakapansin non.

I sighed and looked up at the dark, red sky. Hanggang kailan kaya ako hihinga sa mundong ito? Before I die, will I able to witness the light in this world?

Pinagmasdan ko ang Vigorous. Sana nga... sila na. Sana, sila na ang pinakahinihintay ko.

Ang magbibigay liwanag sa mundong 'to.

"Mukhang hindi na natin kailangan pang pumatay, Zirroh. Nagpakita na ang mga hinahanap natin." We all stiffened in our positions when we heard that voice behind us.

"Tss. I was not even sweating." Kumunot ang noo ko at sabay-sabay kaming lumingon sa pinanggalingan ng boses. Inilagay ko kaagad si Elise sa likod ko dahilan para tumaas ang kilay ng isang Dolent sa akin.

"Pretending that you're brave again?" He grinned but I smirked at him too. Making him slowly remove his grin.

"How about you? Pretending that you can beat us again? Ilang beses niyo na nga bang sinubukan na hulihin ang mga kasama ko? Twice? Thrice? Sorry, I can't count." Hindi ko alam kung saan nanggagaling itong lakas ko na bumara ng Dolent kahit na kumakarera na ang puso ko.

"Pfft. Ay sorry-sorry. Bawal pala tumawa," saad ni Spirro.

"Woah. You can talk back now, huh. How brave you are. As if you didn't cry and beg to me for your not so... precious life." He laughed after saying that. "Hmm... Maybe your friends are strong but not that strong to destroy our kingdom. To ruin our rules. They're not that strong to shatter us. And yes maybe, they're strong... I'll consider that." His smirk completely vanished. "but not you."