The Reunion (Ang nakaraan)

chapter 20

Chapter 20

YURI POV

Kakaalis lang ng mga kaibigan ko na sina heart joehan and abby dito sa ospital dumalaw rin kasi sila ng malaman nila ang nangyari, nanghihinyang rin sila sa sinapit ng parlor namin dahil bago palamang ito at naabo na agad.

Kaunti pa lamang ang ipon namin mula sa kita ng parlor, kaya kailangan kong mag hanap part time job para sa gastosin namin ditto, nakakahiya naman kasing tumanggap ng tulong mula sa mga kaibigan ko kasi alam kong himdi lang naman ako ang may problema.

Mag-aalas dos na ng hapon ng magising si papang

"papang kumosta na ang pakiramdam mo?"- tanong ko agad ng magising siya

"yuri bakit parang nasa ospital yata tayo, tara na umowi na tayo "- alok niya sakin

"papang hindi pa pwede, heto oh kumain kana muna siguradong gutom kana susuboan nalang kita para hindi ka mapagod"- sabay lapit ko sakanya ng mga pagkaing hinanda ko

"yuri hinimatay lang naman ako wag kang O.A. tska sinong tao don sa bahay?"

"uuwi naman ako mamaya eh para kumoha ng ilang gamit at para magiwan ng message kay haroldbaka sakaling umowi sya don di ko kasi macontact eh, at isa kailangan mo pang sumailalim sa ilang test sabi ng doctor mo"- pahayag ko sakanya, nakita kong biglang nag-alala ang mukha niya at umiwas ng tingin

"eh pano pala yong parlor natin hanggang ngayun nanghihinayang parin ako sa sinapit ng parlor natin eh"

"nag iimbistiga parin yong mga police at hindi sila titigil hanggat hindi nila na hahanap yung mga gagong nanunog non, waga nyo munang isipin ang tungkol don papang baka ma stress ka nyan"

JOEHAN POV

Kakagaling nko lang sa ospital, nalaman ko kasi ang nangyari sa parlor nila yuri at isinugod sa ospital si papang, nalulungkot para sakanila dahil alam kong ang parlor lamang ang bumobuhay sakanila pero nasunog naman agad.

Ilang araw narin akong hindi nakikipag kita kiana james at april, kahit sa school iniiwas ko rin na mag kasalubong kami ni james at ang pansinin siya sa klase, napakahirap nito sakin dahil may kasundoon naming ni april na mag mahal nalang ng mag-kaibang tao para hindi masira ang friendship naming.

Mahal ko si james at napaka hirap para sakin ang ginawa kong kasundoon na ito, walang oras na hindi ko siya naiisip, napakasakit rin para sakin ang gingawa kong pagiwas sakanya sa school hindi kasi ako sanay na hindi siya batiin o kaya ngitian man lang.

Naisip ko tuloy na ang tanga-tanga ko, bakit ko pa kasi naiisp tong deal natoat lauyan siya,

Hindi ko na natiis ang sarili ko kaya iniliko ko ang kotse ko at pumonta sa subd. Nila kahit makita ko man lang siya ok na ako, inihinto ko na ang kotse ko sa tapat ng playground malapit sa bahay nila james, pinatay ko na ang makina ng sasakyan at lalabas na sana ng may matanaw ako sa swing sa loob ng playground hindi gaanong kalayuan mula sa pwesto ko.

Nagulat at nag taka ng makilala ko kung sino sila

Sina james at april naguusap, ibinabako ko window shield ng kotse ko para marinig ko ang kanilang paguusap.

"james deritsahin mo na nga ko ano ba yong gusto mong sabihin sakin?"- tanong ni april habang nag swi-swing ng mahina

"you know april umpisa palang magaan na yong loob ko sayo, I love being with you , natutuwa kasi akong Makita ang mga facial expressions mo sa tuwing inaasar kita or kaya nag kukulitan tayo,

I realized that gusto napala kita..........

April lets move on to the next step.......................

lets just don't be frinds...................

lets scape from friend zone...............................

you know I like you........ can you be my girl?"- gamit ang sweet nitong boses at lumohod pa ito sa harapan ni april at inibutan niya ito ng bulaklak

matagal na tinitigan ni april si james, seryoso ang mukha nito marahil na speechless o kaya naman ay nag iisip ng kanyang isasagot, nilakasan ko ang loob ko at nag dasal sa isip ko na april wag mong sasagutin wag na wag mong sasagutin alalahanin mo yong friendship natin.

Nakita kong huminga ng malalim si april marahil ay buo na ang kanyang desisyon.

"james........ I don't want to be selfish........

"I don't wanna hurt somebody's feeling.......

"but........

"I cant hurt my self..........

Naiiyak na wika nito, kinuha niya ang mga bulaklak na ibinigay sakanya ni james, tumingin siya rito ng may mga ngiti sakanyang mga labi,

"yes........... oo james sinasagot na kita....."

"really?"- masiglang tanong ni james"YES" - at sa subrang saya nito ay niyakap niya si april ng mahigpit, nag tinginan sila sa mata at doon ibinigay ni april kay james una nitong halik.

Bigla kong isinara ang window shield ng kotse ko, ini-angat ko ang ulo ko at pumikit para pigilan ang mga luha nito,subrang sakit ang nararamdaman ko ngayun na parang pakiramdam ko naloko at naisahan ako, ganun nalang ba sakanila kadaling saktan ako?, hindi ko na kayang pagmasdan ang dalawang taong nag bibigay sakin ng labis na sakit, para silang nanalo sa lotto sa subrang saya nila, d'nawn zulueta pa nito si april at muling nag yakapan.

Pinaandar ko na ang kotse ko at pinaharorot ito ng walang deriksyon, na-nginginig ang mga kamay ko pati narin ang bagang ko sa gigil at galit, nakipag karirahan ako sa mga sasakyan sa daan at wala akong pakialam kong may mabangga man ako, inihinto ko bigla ang sasakyan ko sa isang tabi ng kalsada at galit nag alit kong pinag hahampas ang manibela.

Humahagolhol ako sa subrang sakit na nararamdaman ko, bumaba ako at pinag sisipa ko naman ang gulong,wala akong pakialam sa atensyon na ibinibigay sakin ng mga taong dumaraan, iniwan ko ang kotse ko at nag lakad, hindi ko iniintindi ang mga reaksyon ng mga taong nakakasalubong ko,

Dinala ako ng aking mga paa sa tapat ng isang bar, walang ano-anoy pumasok ako sa loob dumiretso ako sa counter at umorder ng alak, inom lang ako ng inom kahit hindi ako sanay sa lasa ng mga inoming ito, walang sinabi ang lasa ng alak sa pait ng nararamdaman ko ngayun, patuloy lang ako sa paginom hanggang sa makaramdam kao ng pag kahilo, parang ang lahat sa paligid ko ay umiikot,

Tumayo ako at biglang may lalaking nakabangga sakin, dala ng galit at kalasingan ay itinulak ko ito At pinag mumura, gigiwang-giwang akong lumapit dito pero bago paman ako makalapit ay inambahan na kao nito ng suntok at sipa, pilit akong gumaganti pero sadyang mahina ako dala narin ng kalasingan,

Kahit puro pasa at sakit ng katawan na ang natatamo ko ay nangingibabaw parin ang sakit ng katotohanan na nasaktan ako at naloko ng kaibigan ko at ng taong mahal ko.

Tinulongan ako ng mga taong naroon sa loob ng bar para dalhin sa ospital at gamutin, pag katapos ay kinuha ko ang cellphone ko at tumawag sa bahay

"hello ma..................... h hindi muna ako uuwi sa bahay........., kailangan kong mapag isa...................."- hindi ko na hinintay na makasagot si mommy at pinatay ko na ang phone ko

Lumabas na ako ng ospital at binalikan ang kotse ko, nag hanap ako ng pwede kong tuloyan pansamantala dahil hindo ko pa kayang makisalamuha sa mga tao kahit sa mga kaibigan ko, sariwa pa ang sakit sa puso ko ,at sa tuwing naiisip ko yun ay parang gusto ko silang sugorin at saktan hanggang sa maramdaman rin nila ang sakit na nararamdaman ko ngayun.