Surprise Sequel

14

Μια εβδομάδα αργότερα

Ναι ναι πέρασε μια εβδομάδα,  μου φάνηκε σαν 200 χρόνια αλλά πέρασε μια ολόκληρη εβδομάδα από την μέρα που εγώ και η Τζέσικα τσακωθηκαμε .

Βασικά δεν ξέρω αν είναι τσακωμός ή απλά εκείνη μου είπε την αλήθεια μου... Όπως και να έχει όμως ήταν η ποιό απαίσια εβδομάδα της ζωής μου.

Δεν πήγα καθόλου σχολείο γιατί "αρρώστησα" , βασικά απλά δεν ήθελα να την βλέπω γιατί με πληγώνει.

Τουλάχιστον είχα το σπίτι δικό μου μιας και οι γονείς μου βγάζουν το νέο τους άλμπουμ και είναι όλοι μέρα στο στούντιο.

Χτυπάει η πόρτα του δωματίου μου και με βγάζει από της σκέψεις μου
"Περάστε"λέω και ο μπαμπάς μου μπαίνει στο δωμάτιο

"Πώς είσαι μικρέ?" Με ρωτάει

"Καλά...υποθέτω"λεω , μουρμουρίζει κάτι αλλά δεν κατάλαβα τι και έρχεται κι κάθετε δίπλα μου

"Άκου Έρικ,  δεν ξέρω για την μαμά σου αλλά ξέρουμε και οι δύο ότι δεν είσαι άρρωστος" αναστεναζω και κουνάω ελαφρά το κεφάλι μου

"Ναι όμως...ομως ειμαι χάλια μπαμπά" λέω σχεδόν έτοιμος να κλάψω

"Φαίνετε μικρέ,  κοίτα δεν θέλω να σε πιέσω αλλά αν θες κάποιον να μιλήσεις είμαι εδω" λέει και σηκώνετε πηγαίνοντας προς την πόρτα

"Την αγαπάω" λέω πριν βγει έξω και γυρίζει το βλέμμα του με έκπληξη για αυτό που άκουσε πάνω μου . Ξανάρχεται κοντά μου
"Τ-την αγαπαω πολύ αλλά αυτή με μισεί, και δεν την άδικο είμαι χάλια για εκείνη τα έχω χαλάσει όλα"

"Άκου Έρικ δεν είσαι χάλια και μπορείς να είσαι μαζί της αρκεί να της δείξεις τον αληθινό σου εαυτό και όχι αυτόν που δείχνεις στους άλλους. Το  να νιώθεις άσχημα για τον εαυτό σου επειδή αυτή μπορεί να είναι καλύτερη δεν θα βοηθησει σε τίποτα και το ξέρω από εμπειρία με την μαμά σου. Είσαι καλό παιδί Έρικ παρόλο που το έχεις ξεχάσει αλλά εγώ το ξέρω.  Απλά δωσε της λίγο χρόνο." Λέει και τον αγκαλιάζω

"Ευχαριστώ μπαμπά" λέω, ακούστηκε πολύ παιδικό έτσι όπως το είπα αλλά με βοήθησε και δεν έχω κάτι άλλο να πω

"Ωπ τι γίνετε εδώ" Άκουω την μαμά μου να λέει από την πόρτα

"Αμ τίποτα " λεω και τραβιέμαι από τον μπαμπά μου

"Καλά καλά ετοιμαστείτε εσείς οι δύο γιατί πρέπει να φύγουμε" λέει η μαμά μου

"Να πάμε που"ρωτάω

Και τέλος το κεφάλαιο

Ξέρω ότι τα γράφω μικρά και συγγνώμη για αυτό...

Σε λίγα κεφαλαια φτάνει το τέλος και σε αυτήν την ιστορία και συγκίνουμε..

Αυτά από εμένα αγάπες τα λέμε
Kisses 😘