Surprise Sequel

7

«Ειι Έρικ ξυπνά» ακούω την μαμά μου να μου λέει αφου με σκουνταει στο χέρι «Ξυπνά παιδί μου πρέπει να σε πάω σχολείο ,εχω και δουλειές τελείωνε» μουρμουριζω ενα ναι και μετά από κάποια λεπτά σηκώνομαι.

Πάω στο μπάνιο και κάνω οτι χρειάζεται , αμέσως μετά ντύνομαι , περνώ την τσάντα μου και ξανά πηγαίνω στο σαλόνι «Μαμά» φωνάζω αλλά τίποτα , μετά απο λίγα λεπτά βλέπω τον μπαμπά μου να κατεβαίνει απο της σκάλες «Η μαμά που πήγε;» λεω

«Έφυγε , είχε δουλειά»

«Ναι εγω σχολείο πως θα πάω;»

«Θα σε πάω εγω»

«Εμμ..»σταματάω για λίγο «εντάξει» δεν είναι οτι εχω πρόβλημα να με πάει ο μπαμπάς αλλά , κάποια άτομα στο σχολείο μου τον έχουν κοροϊδέψει για τον τρόπο που ντύνεται και τα λοιπά , βέβαια εγω δεν το αφήνω έτσι εχω βρίσει πολύ κόσμο για αυτό το λόγο .

Μπαίνουμε στο κάμπριο και ξεκινάει το αυτοκίνητο . Τον θαυμάζω πολυ τον πατέρα μου και μαμά αλλά τον μπαμπά μου τον εχω για πολυ φοβερό τύπο . Εννοώ είναι εντελώς χωρίς κόμπλεξ , κάνει οτι θέλει , φοράει αυτά που θέλει και είναι ο εαυτός του . Κάποιες φορές νιώθω οτι εγω δεν το κάνω αυτό , οτι προσποιουμαι κάτι άλλο , απλά επειδή αυτό θέλουν να είμαι όλοι όσοι είναι γύρω μου .

Εννοώ όλοι με έχουν για τον τύπο που πάει κάθε βράδυ με άλλη κοπέλα , αλλά δεν είμαι . Ναι εντάξει εχω πάει με κοπέλες αλλά δεν κάνω μονο one night stand . Βασικά έκανα αλλά απο τότε που την ερωτεύτηκα δεν μπορώ να παω με καμία , νιώθω σαν να την απαταω ενώ δεν τα έχουμε καν , γιατί προφανώς ο βλάκας που τα έχει τώρα είναι καλύτερος . Νιώθω ενα σκουντιγμα και ξυπνάω απο το μικρό παραλήρημα σκέψεων «Ε μικρέ ονειροπόλοι φτάσαμε» λέει ο μπαμπας μου και χαμογελάω ελαφρά.

«Γεια μπαμπά» λέω και καθώς προχωράω άκου ενα γεια απο τον μπαμπά μου . Μπαίνω μέσα στο βασανιστήριο..εμμ...εννοώ σχολείο και προχωράω ως το ντουλαπάκι μου . Αφήνω κάποια πράγματα και ακούω την φωνή της

«Γεια Ερικ , τι κάνεις;» γυρνάω να την κοιτάξω και αυτόματος χαμογελάω , είναι τόσο όμορφη

«Γεια Τζες , καλα είμαι» χαμογελάει «Ααα εμ εχτές που ήρθες σπίτι μου , εννοώ εχτες ξέχασες και εγω βρήκα» μπερδεύω τα λόγια μου «Πφφ βρήκα το σκουλαρίκι σου κάτω απο το κρεβάτι μου» τελικά καταφέρνω ναα πω

«Τι έκανε το σκουλαρίκι σου κάτω απο το κρεβάτι του Τζέσικα» ακούω την νευριασμενει φωνή του γκομενου της

«Απλά της έπεσε» λεω

«Εσυ μαλακα μην μιλάς σου εχω πει να μείνεις μακρυά της»

«Και εσυ πρόσεχε πως μου μιλας γιατί δεν θα τα πάμε καλά οι δυο μας , κατάλαβες ;»

«Και τι θα κάνεις ρε θα βάλεις τον μπαμπά σου να με βαρέσει» λεει και γελάει

«Λίγα τα λόγια σου για τον μπαμπά μου»

«Γιατί ρε το ίδιο φλορη είστε και οι δύο» γελάει «Απορώ πως πηδάει τόσο ωραία γκομενα» κάτσε αυτό το είπε για την μαμα μου ; την έχει γαμησει τωρα

«Προσπάθησα να είμαι καλός μαζί σου αλλά..» λεω και του ριχνω μια μπουνιά στο πρόσωπο , εκείνος πέφτει κάτω και παω απο πάνω του συνεχίζοντας να τον βαράω , μέχρι που ακούω την φωνή της να μου λέει να σταματήσω . Γυρνάω να την κοιτάξω και εκείνη την ώρα ο μαλακας μου χώνει μια στο πρόσωπο , το πιάνω αμέσως απο την μπλούζα τον τραβάω πάνω και μετά τον ξανά κοπαναω πάλι κάτω στο πάτωμα

«Styles στο γραφείο μου τώρα» ακούω την τσιριχτη φωνή της διευθύντριας . Γαμωτο οχι παλι . Αφήνω αυτόν τον μαλακα απο το χέρι μου και σηκώνομαι ακολουθώντας την διευθύντρια στο γραφείο της για 5 ή 6 φορά αυτό το μήνα . «Κάτσε κάτω και μην κινηθείς απο εκεί» μου δείχνει την καρέκλα «Θα πάρω τους γονείς σου να έρθουν να σε πάρουν . Για τρείς μέρες έχεις αποβολή και αν ξανά συμβεί κάτι παρόμοιο θα αποβληθεις μόνιμα»

Τελεία κάτι άλλο δεν μπορούσε να γίνει . Γιατί πάντα να πλακωνομαι, γιατί πάντα για αυτήν ; γιατί να την εχω ερωτευτεί ; κανονικά θα έπρεπε να την εχω σαν αδερφή μου ή κάτι , αλλά εγω την θέλω και ξέρω ότι δεν πρέπει , γιατί εκείνη είναι αλλού...

Περνάει αρκετή ώρα μέχρι που ακούω την πόρτα και ο πατέρας μου μπαίνει μέσα «Μπαμπά» λεω και σκύβω το κεφάλι

«Σήκω πάμε σπίτι» λέει σιγανά

«Να σου εξηγήσω...» λεω αλλά με διακοπή καθώς μπαίνουμε στο αυτοκίνητο

«Οχι τώρα , στο σπίτι . Μόλις γυρίσει η μαμά σου θα το συζητήσουμε και ελπίζω να έχεις καλή δικαιολογία μικρέ»

...

Τέλος και αυτό το κεφάλαιο .

Θέλω να πω συγγνώμη που δεν ανεβάζω τόσο συχνά κεφάλαιο , αλλά τώρα με το σχολείο ο ελεύθερος χρόνος μου περιορίζεται

Σας άρεσε το κεφάλαιο ;

Να πατάτε το αστεράκι και να κάνετε σχόλια γιατί λατρεύω να τα διαβάζω

Kisses😘