Surprise Sequel

16

Πέρασαν αρκετές ώρες που είμαστε στο σπίτι τον παππούδων μου , άκουσα διάφορες ιστορίες που έχω ακούσει εκατοντάδες φορές από τον παππού μου, η γιαγιά με επρηξε στο φάει παρολο  που ξέρει ότι θα φάμε μετά μαζί με τους άλλους. Όσο για τους θείους μου αχ...με ζαλισαν με κλασσικές ερωτήσεις τύπου πως πάει το σχολείο και τέτοια.

Ακούω το κουδούνι της πόρτας και αμέσως σηκώνομαι "Πάω εγώ" φωνάζω και περπατάω ως την πόρτα.  Της ανοίγω και βρίσκω την Τζέσικα και τους γονείς της ακριβώς από πίσω

"Γεια σου Έρικ" λέει η Τζες και με κοιτάει επίμονα

"Γεια" απαντάω "περάστε" λέω αλλά η μαμά μου εμφανίζετε πριν προλάβουν

"Όχι όχι φεύγουμε κατευθείαν" λέει και βγαίνουμε όλοι έξω. Πάμε στα αυτοκίνητα και ξεκινάμε προς σε μια άγνωστη για εμένα διαδρομή.

...

Μετά από λίγη ώρα τα δύο αυτοκίνητα σταματούν μπροστά από μια ταβέρνα δίπλα στην παραλία και ομόλογό να πω πως είναι πανέμορφη. Κατεβαίνουμε και κατευθυνόμαστε όλοι μαζί προς τα εκεί και καταλήγουμε μπροστά σε ένα μεγάλο τραπέζι , όπου και καθόμαστε. Διάφορες συζήτησης ακούγονται στο τραπέζι αλλά η δική μου σκέψη είναι αλλού και το αλλού μου είναι εκείνη,  μπορεί να με πλήγωσε αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να την αγαπώ. Είναι τα πάντα για εμένα και σήμερα είναι η τελευταία μέρα που το κρατάω μέσα μου.

Ένα σκουντιγμα του μπαμπά μου που λέει να φάω είναι αυτό που διακόπτη για λίγο της σκέψεις παρόλα αυτά το βλέμμα μου είναι ακόμα καρφωμένο πάνω της...

...ωρα πέρασε μέχρι που το φαγητό τελιωσε και τώρα συνεχίζονται η άσκοπες συζήτησης στο τραπέζι. Σηκώνομαι και αφού ψιθυρίζω στον πατέρα μου ότι πάω λίγο ποιό δίπλα,  αρχίζω να περπατάω προς την παραλία.
Ο ήχος τον κοιματον να σκάνε στην ακρογιαλιά είναι τόσο ηρεμιστικος και όλα δείχνουν γαλήνια γύρω. 

Περνώ βαθιές ανάσες και σκύβω για να αφαιρέσω τα παπούτσια μου...τα αφήνω λίγο ποιό δίπλα και προχωράω προς το νερό,  που αρχικά με πάγωσε αλλά ύστερα έγινε και αυτό χαλαρωτικό.

"Έρικ"ακούω την φωνή της και μετά από λίγα δευτερόλεπτα την βλέπω δίπλα μου "Έρικ...Αυτό που προσπαθώ να σου πω τόσες μέρες είναι-" πάει να πει αλλά την σταματάω με το χέρι μου , σκύβω το κεφάλι μου προς τα κάτω ως που τα χείλη της ακουμπούν απαλά τα δικά μου.

Δεν αντιστέκεται όπως της άλλες φορές αντίθετος το συνεχίζει και νιώθω τα χείλια να χαμογελούν μέσα στο φιλί μας . Μετά από λίγο απομακρύνετε ελάχιστα και με κοιτάει "Έρικ σε αγαπάω" λέει και την κοιτάω με έκπληξη " Ναι ξέρω τη έλεγα και ότι έχει γίνει και αν άλλαξες εσύ γνώμη είναι εντάξει αλλά θέλω να το ξέρεις." Κοιτάω χαμένος δεξιά και αριστερά και ύστερα χαμογελάω

"Δεν έχει αλλάξει τίποτα Τζες σε αγαπούσα και σε αγαπώ ακόμη" λέω και μου δίνει ένα τεράστιο χαμογελώ,  πετώντας στην αγκαλιά μου...

...Και αυτή ήταν η ιστορία μας αλλόκοτη , αστεία μα πάνω από όλα γεμάτη αγάπη. Ξεκίνησε από ένα βλέμμα σε ένα αεροδρόμιο από τους γονείς μου και τελιωσε με εμένα στην παραλία αγκαλιά με την αγάπη μου...

                              Τέλος

(Δύο λόγια από την συγγραφέα)

Άργησα πολύ καιρό να ανεβάσω αυτό το κεφάλαιο και ζητώ συγγνώμη.  Ήταν μια περίεργη περίοδος για εμένα και χρειαζόμουν διάλλειμα για να μπορώ να έχω έμπνευση για καλά κείμενα.

Αυτή η ιστορία τελειώνει οριστικά εδώ αυτά τα δύο βιβλία άλλαξαν πολύ θα έλεγα την ζωή μου και νιώθω υπερβολική χαρά και ευγνωμοσύνη που καθημερινά βλέπω τα νούμερα σε ριντερς να ανεβαίνουν. Νιώθω τα όνειρα μου να εκπληρώνονται και συγκινουμε οταν βλέπω πως αυτό που αγαπώ να κάνω έχει όντως απήχηση και αρέσει σε κοσμο . Οπότε ευχαριστώ το κάθε άτομο ξεχωριστά που διάβασε της ιστορίες μου και για την χαρά-ευτυχία που μου δίνετε.

Θέλω να δω πολύ της γνώμες σας και κάθε τι έχετε να μου πείτε, σας αγαπάω και ελπίζω να είστε όλοι καλά και να κυνηγάτε τα όνειρα σας . Αυτά από εμένα τα λέμε σε κάποια άλλη ιστορία με καινούριες περιπέτειες...

Kisses 😘