Mademoiselle Noir /JenLisa (G!P)

A

Lisa

"Ok atmayı bilmiyorsan neden deniyorsun ?!"

"Off Lisa. Ne yapayım? Vurabilirim sanmıştım."

Sinirle elimi saçlarımın arasından geçirdim.

"Gitti güzelim geyik."

Aptal Jackson bırak geyiği ben vurayım demişti fakat tam üzerinden geçirmişti. Hayvanda kaçmıştı tabii.

Kabahat bende. Her avlanma zamanımda onu seçmemeliyim. Dokuz yaşındaki oğlanlar daha iyi ok atıyor çünkü.

"Dinlenelim Lisa. Çok yoruldum.."

Jackson bir ağacın dibine oturdu. Gözlerimi etrafta gezdirirken az önceki geyiği gördüm.

"Bekle burada bir yere ayrılma."

Sırtımdan bir ok çıkartıp yayıma taktım. Geyiğe biraz daha yaklaşıp yayı gerdim. Gerçekten çok büyük bir geyikti ve kaçırmak istemiyordum.

Tek gözümü kapatıp ayarladıktan sonra geyiğin boynuna güzel bir atış yaptım. Geyik son hız ormana doğru koşmaya başladığında arkasından koşmaya başladım.

Geçenlerde nöbet tuttuğum kulenin önünde durmuştu. Bir ok daha çıkartıp geyiği karnından vurdum. Artık yere düşmüştü. Geyiğin yanına yaklaşıp bıçağımla boynunu kestim.

Kafamı kaldırdığımda siyah bir elbise giyen kadın bana bakıyordu. Kıyafetlerinden soylu olduğunu anlamak çokta zor değildi. Siyah deri eldivenleri, uzun ve siyah elbisesi, güzel işlenmiş olan eteği, özenle yapılmış saçları ve kırmızı dudaklarıyla oldukça güzel görünüyordu.

"Merhaba."

Düzgün olmayan aksanından Fransız olduğu anlaşılıyordu.

"Merhaba leydim."

Bana biraz daha yaklaşarak önümdeki geyiği ve üzerimi inceledi.

"Avcı mısın?"

"Askerim. Avlanma sırası bende olduğu için."

Kafasını sallayarak onayladı beni.

"Geçenlerde de buradaydın."

Tek kaşım havaya kalktı.

"Sizi daha önce görmediğime eminim leydim. Karıştırmış olmayasınız?"

Kırmızı dudaklarına bir gülümseme yayıldı.

"Kuleden iniyordun. Uyku sersemi falandın herhalde."

Kafamı sallayarak onayladım onu.

"Görüşürüz."

Arkasını dönüp yavaş adımlarla uzaklaşmaya başladı.

"Görüşürüz Matmazel Siyah."

Jackson'ı çağırıp onunla beraber geyiği kasabaya taşıdım ve aşçılara verdim. Her zaman çıktığım yüksek surlara çıktım. Hâlâ gitmiyordu gözümün önünden soluk tenli leydi.

Ne güzeldi öyle. Karlar içindeki siyahlığı ile. İnsanlardan uzak yıldızların düştüğü yerde yaşıyordu Matmazel Siyah.