Mademoiselle Noir /JenLisa (G!P)

E

Ah sevgi, gözleri bağlıyken bile
nasıl da görür, yolunu seçer dilediğince..

Bronz 2 olmamın şerefine yb

Jennie

Lisa sabah yanımdan ayrılmış ve kasabasına dönmüştü. Babasının vefat ettiğini ve artık kasabanın ona ait olduğunu söylemişti.

Fazla işi olduğunu tahmin edebildiğim için sorgulamamış ve ona hak vermiştim.

Lisa'nın yanından ayrıldığımda hapishaneme geri döndüm. Soğuk duvarları olan bu kale asla benim evim olmadı.

Her türlü günahın döndüğü fakat asla konuşulmadığı bir yerde yaşıyordum. Dinlerine bağlı olduklarını sanıp, dinden çok uzakta olan insanlarla dolu bir yerde yaşıyordum. Asla sorgulamayan ve aklını kullanamayan koyunlarla dolu bir yerde yaşıyordum.

Ben ise; bu aptal koyunların çobanıydım. Çünkü onların aksine kendi akıl ve mantığımı kullanıyordum. Dine en uzak olan bendim fakat en yakın olanda bendim. Ben gerçeklerin dinine yakındım.

Gereksiz yere büyük olan kapılar bana açıldığında yavaşça içeri girdim. Beni selamlayan askerleri ve halkı umursamayarak sarayıma gittim. Mükemmel annemin azarlamalarını dinlemek istemediğim için önce odama gittim ve üzerimi değiştirdim.

Sonra saçımı kraliyet mensubu olduğumu belli edecek şekilde topladım ve odamdan çıktım. Şimdi avcının dediği gibi bir leydi olma zamanı gelmişti. Narin adımlarla büyük salonu geçtim ve kraliyet odasına girdim.

Kalan aile bireylerim uzun ve samimiyetten çok uzakta olan bir masada ölüm sessizliği eşliğinde yemeklerini yiyorlardı. Yanlarına adımladım ve hiç değişmeyen yerime oturdum.

Önüme koyulan etleri yemeyerek sadece pilavımı yedim.

"Etlerini bitir Ruby."

Çatal ve bıçağımı düzgünce bıraktım.

"Hayır."

Masadaki herkesin bakışı bana dönmüştü. Herkesten kastım iki erkek kuzenim, annem ve teyzemdi. Annemin söylediklerine her daim karşı çıkmama rağmen hâlâ alışamamıştılar.

"Odana Ruby."

Sonunda. Bir an hiç söylemeyecek sanmıştım. Masadan kalkarak eteğimi tuttum ve selam vererek yanlarından ayrıldım.

Selam vermek zorundaydım çünkü geçmişte sırf bu yüzden çok kötü şeyler yaşamıştım. Aptal insanların aptal kuralları.

Şuan annemin beni yanında tutmasının tek nedeni tahtın benim olması. 25 yaşıma gelmeden tahta geçemiyordum bu yüzden yönetim şimdi annemdeydi.

Henüz 2 yılım vardı. Elbette 2 yılımı daha burada harcamaya niyetim yoktu. Lisa ile yakında evlenecektim. Belki onun kasabasında yaşardık. Veya beni götürdüğü evde.

Bu kaleden uzakta her yer benim evimdi.