Butimar

27/10/2017 başlangıç mı bitiş mi ...

27/10/2017 yağmurlu,ıslak,sessiz bir İstanbul gecesi. Konstantinopolis'in kalbi Fatihin incisi Sultanahmet meydanında sessizliğin kollarındaydı Zeyda .Gece aydan aydınlık sonbaharın esen yeli ruhu ısıtıp bedeni üşütürken rüzgar,ıslık çalarcasına ses çıkarıyor belki de karanlığın içinde bir şeyler anlattıyordu. Tüm bu düşünceler eşliğinde yağmurun kirpiklerine göz yaşlarına karışmasıyla ve uykunun gözlerinden süzülmesiyle Zeyda üzerinde olan örtüye daha da sıkı sarıldı. cenin pozisyonunda kıvrıldığı bankın içine köpeklerin kavga varmışçasına havlama seslerine aldırış etmeden düşüncelerine biraz daha gömüldü.şimdi tek bir şey vardı aklında sabah uyanınca ne yapacağı.

Aslında korkmuyor her zorluğun üstesinden geldiği gibi bunun da üstesinden geleceğini biliyordu.Daha bir kaç saat önce ev sahibi Mehmet Beyin söylediği her bir kelime kulaklarında yankılandı.

-sana verdiğim süre doldu bir kaç saat içinde evi boşaltmazsan ben yapacağımı bilirim. bunca aydır biriken ödemediğin borçları önce icraya verir sonra da uyarıma rağmen çıkmadığın için seni şikayet ederim. 2 saat içinde burayı terk ediyor ve biriken borçlarını bir kaç güne getiriyorsun beni zorlama kızım git borcunu getir evimi de boşalt-

diyerek haklı bir isyan göstermişti. Ev arkadaşı Handenin ailesinin yanına dönmesiyle 8 aydır tek kalmış bir kaç ay evin kirasını zorlanmadan öderken çalıştığı iş yerinin iflas bayrağını çekmesiyle önce maaşını tam alamamış sonra da işsiz kalmıştı.bu süreçte part time işler bulsa da kirayı tam ödeyememiş şimdi de borçlar birikmişti.Ev sahibi Mehmet beyi de anlıyordu aynı üniversitede okuduğu iki oğlu vardı.onların masrafları için kira parasına ihtiyacı olduğunu düşünüp ödeyemediği bütün aylar için bir kez daha utandı.ama bu yaptığı çok acımasızcaydı. Akşamın 22.30 da bir bavul birde üstündeki yorganıyla kapıya koyulmuş evsiz kalmıştı.

Bütün bu olanları gözlerini kapatıp düşündü yaşadıkları ne Mehmet beyin suçuydu ne ev arkadaşı Handenin suçuydu .hatta kendinin bile suçu değildi.gözlerini sıkıca kapattı kimdi bunların sorumlusu neden yapa yanlız olduğunu neden ailesi en zor anında yada en iyi anında yanında olmadığını düşündü durdu.

Bulanıklaşan zihnin de karalamaya çalışsa da kapanmayan gitmeyen anıları, insanları düşündü.Annesini Babasını ve olanları düşündü.Onların arasında suçlu olan kendimi diye milyonuncu kez düşündü ve sımsıkı kapattığı gözleriyle geçmiş kuyusuna bir kez daha indi.