De fles

Dit is niet wat ik wilde...

Eren, wacht!
Eren stond op en wilde net de deur openen, maar de deur ging langs buiten al open.
A...Ayato? Wat doe jij hier?
Achter Ayato stonden zowel Armin als Mikasa.
Armin, Mikasa!
Jullie zijn hier ook.

Levï stond ook op.
Eh? Levï ben jij hier ook?
Hij leek boos en teleurgesteld.

Um, Eren? Huil je?
Ah nee het is niks hoor... het is vast een stofje in mijn oog.
Ayato wist dat hij huilde.

Levï! Hoe kon je?!
Je hebt hem duidelijk gebroken!!
Hij nam hem aan de kraag.
Levï hoe leg je dat uit!?

Hij duwde Ayato weg. Ik heb niks gedaan!
Hij huilde vanzelf omdat hij onze vriendschap zelf gebroken had.

Eren keek naar achter en voelde zich woedend.
Hij liep weg, zo snel hij kon.

Eren! Wacht ik bedoelde dat niet zo!

Mikasa hield Levï tegen voor hij de kans had om Eren achterna te gaan.
Mikasa waarom stop je me nu?
Als ik nu niet ga...dan ...dan
Dan wat?!

Eren was mijn crush in het begin maar hij hield van jou dus heb ik hem aan jou gegund, maar nu is het gedaan!

Jij hebt hem 2 keer gebroken.
Ik zal je hem niet nog eens laten breken!
Mikasa je snapt het niet!
Ik heb niks gezegd!

Huh?, maar dan waarom huilde hij net?

Levï keek weg
En zei met een stille stem: hij herinnerde zich.....
Wat?
Alles....

Wat bedoel je, had de dokter niet gezegd dat het door slechte herinneringen was en dat hij waarschijnlijk zijn geheugen niet zou terug krijgen?

Dat dacht ik dus ook...
Dus de fles, heb je hem uitgelegd waarom je dat zei?
Neen, ik had geen tijd gehad en hij wilde al zobizo niet luisteren...