De fles

Einde van de vakantie

De 2 dagen die volgde waren stil en zwaar.

De zon ging langzaam onder en uiteindelijk was de schoolreis gedaan, Iedereen ging terug naar school. iedereen behalve Ayato.
Eren zat vanachter in de bus. Iedereen was heel bezorgd om hem hij had al dagen niks meer gegeten en het eenige wat hij deed was slapen.
Hij praatte ook niet meer.
En wilde graag sociaal contact vermijden. Hij zei dat alles zijn schuld was.

Toen Eren het voor de zoveelste keer zei dat hij had moeten sterven was Levï het beu.

Hij nam hem aan de schouders en schudde met hem.

Eren word wakker! Hij is dood! Het maakt niet meer uit!
Wat ga je doen nu ook van de klif springen?!
Heb je al aan ons gedacht, hè?

Het werd stil in de bus.
Eren zette zijn hand op die van Levï...
En zei stil: het spijt me..
Levï omhelsde hem.
Als het jou echt spijt...
Stop ermee. Stop! Het is niet jou schuld..
Dus... Levï huilde.
Mmm Oke...
Eren veegde de tranen van Levï weg en maakte plaats naast hem in de bus.
Hij zette zijn hand in Levi's zak en haalde er een koekje uit.
Mag ik?
Ja maar, je moet delen zei hij, na hij zijn tranen weggeveegd had en met een discrete glimlach toekeek.

Eren nam het koekje helemaal in één keer in zijn mond.
Oi, ik had gezegd delen!

Pak hem dan af heee~
Denk je dat ik dat niet durf?
Eren dacht dat hij zijn hand in zijn mond ging steken, maar Levï buig zich naar voren en zei: hoe wil je dat ik ze afpak? Hmmm~
Eren was knalrood en Armin en Mikasa filmde dit episch moment.

Eren wilde zeggen:
Met handen idioot!
Maar er kwam geen woord uit. Hij was te hard aan het blozen.
Geen antwoord?
Oké dan kies ik zelf.
Ze zaten op de achterbank en hun gordels waren even niet vastgeklikt.
Levï buigde naar voor hij wilde gewoon Eren plagen hij ging hem niet echt kussen..

Onverwacht remde de bus.