De fles

De laatste hoop?

Voor dat ik sprong zei ik zelfzeker, Ik spreek uit ervaring.
Maar als je van iemand houdt kosten wat het kost... is die persoon altijd je enige echte, je laatste hoop.

Ik zette een stap naar achter en mijn voet gleee van de klif...

Ik vrees dat mijn laatste hoop niet meer zal schijnen maar ik zal hem ook nooit vergeten...
Hé Levï!
Levï stond achter Ayato en was aan het huilen.
Terwijl ik viel voelde ik een gevoel van enorme vreugde alsof ik de juiste keuze gamaakt had.
Misschien zien we elkaar terug in een volgende leven in dit leven was er geen plaats meer voor mij, maar ik zag Ayato achter mij springen hij pakte mij in zijn armen..
Sorry ik..kan het niet!
Ik verdien dit, Jij niet!
We vielen 10 meter van de grond toen Ayato mij vroeg of ik hem een laatste wens kon gunnen, ik knikte.

Ik wil je kussen.
Hij nam mij bij de kraag en sloot zijn ogen.
De zachte gevoel dat ik voelde liet me aan Levi denken..
Als ik toch sterf dacht ik, zal hij het zichzelf ooit vergeven?

Ik sloot mijn ogen Ayato en ik plonsde in het water...

Ik zwom met hem naar de bovenkant.
De schok was te groot en Ayato wist dat elke moment telde en dat hij niet lang zou volhouden. Hij vertelde mij dat iemand genaamd «Hollow» achter hem zat...
En dat dit niet het einde was.

Wees...voorzichtig..
Zijn arm gleed langs mijn schouder terwijl zijn laatste adem uitviel...
Ik legde hem op het strand onder de klif.