Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kendi kendine keyifli şarkılar mırıldanırken bir yandan da önündeki doğrama tahtasında akşam için yapacağı yemeğe katmak adına biraz havuç ve de biber doğramaktaydı. Bu aralar fazlaca uzamış soluk sarı saçlarını minik bir lastik toka yardımıyla başının arkasında ufak bir at kuyruğu yaparak hem ortamın hijyenikliğini korumuş hem de görüş açısının kısıtlı hali ortadan kalkmıştı Min Jimin'in. İncecik beline bağladığı siyah mutfak önlüğüyle bile oldukça güzel görünürken dudaklarını kaplamış tebessümü öylesine sahici ve de parlaktı ki dışarıda bir yerde olsa ona bakan herkesi etkisine altına alırdı bu güzel gülüşü.
Anahtar sesini duymasıyla birlikte elindeki hızlıca hareket etmekte olan bıçağı duraksamış, eşinin geldiğini anlamasıyla yüzündeki tebessüm genişlemişti. Bıçağı kenara bırakıp elini suyun altında temizlediği sırada "Sevgilim, hoş geldin!" diye içeriye doğru seslenmiş ve elini temiz önlüğüyle kuruladıktan sonra belinin hemen arkasındaki fiyonk olmuş halde duran önlüğün bağını çözmüştü. Siyah önlüğü sandalyenin kenarına yaslayıp mutfaktan çıktığında görüş açısına önce eşinin kapı kenarına bırakmış olduğu siyah evrak çantası çarparken seslenişine karşılık vermemesinden yolunda olmayan bir şeyler olduğunu anlayabiliyordu.
Eşini salondaki koltuklardan birinde dirseklerini dizlerine yaslamış halde gördüğünde ters giden bir şeylerin varlığına kesinlikle emin olurken usulca yanına gittiği sırada "Yoongi..." diye fısıldadı. Min Yoongi yüzünü avuçlarıyla saklamış halde öylece sessizce dururken onun üzgün olduğunu daha ilk bakışında anlamıştı. Üzerindeki beyaz gömleğinin üstteki düğmeleri açılmış, sanki canının sıkkınlığından boğuluyormuş gibi kravatını da gevşetmişti. Uzun beyaz parmakları öylece tüm yüzünü sevdiğinden saklarken Jimin iç çekerek bir şey söylemeden yanına oturmuş ve kollarını bedenine sararak çenesini omzuna yaslamıştı.
Ne olduğunu sormayacaktı zira Yoongi Jimin'ine hep anlatırdı.
Bir süre Yoongi öylece sanki yaşadığı hayal kırıklığı gözlerinden belli olacakmış gibi yüzünü elleriyle kapatarak eşinin yumuşacık bakan gözlerinden mahrum bırakmıştı kendini. İçi üzüntüden sızım sızım sızlarken dişlerini alt dudağına geçirmiş, hüznünün yanı sıra nükseden öfkesini dudaklarını harap ederek geçirmeye çalışmıştı lakin ay yüzlü eşinin sadece sarılışı bile içindeki kaosu sakinliğe ulaştırabiliyordu.
Ne kadar süre öylece kaldıkları bilinmez, tüm gün sessiz kalacağını sanan Yoongi aniden "Kaybettim." diye fısıldayarak aralarındaki sükunete bir son vermişti. Jimin alnını omzundan kaldırarak ellerini yüzünden çekmesine rağmen başı halen daha eğik duran sevgilisine bakarken neyi kaybettiğini anlamaya çalışıyordu lakin buna gerek yoktu, Yoongi'nin lafına devam edeceğini biliyordu. "Şu piç avukat ile olan davayı kaybettim Jimin."
Min Jimin'in kaşları çatılırken hangi avukattan bahsettiğini isim vermese bile gayet iyi anlamıştı. Yoongi'nin çalıştığı avukatlık bürosunun ünü tüm şehre yayılmışken büronun en sıkı rakibi olan diğer bir avukatlık bürosunda çalışan ve kelimenin tam anlamıyla Yoongi'ye kafayı takmış karaktersiz avukattan bahsediyordu. Lakin hayır, o avukatın asıl derdi Yoongi değildi. Zamanında üniversitenin anaokulu öğretmenliği bölümünden adeta parıldayan yıldızı Park Jimin'e sular seller gibi aşık olmasından kaynaklanıyordu onun asıl derdi. Üniversitenin ikinci yılı Jimin'e sonunda aşkını itiraf edebildiğinde Jimin'in kalbi çoktan hukuk bölümündeki beyaz tenli sessiz çocuğun avuçları arasına bir daha çıkmamak üzere kaymıştı bile. Min Yoongi ile henüz daha flört aşamasında bile olsalar çoktan gönlünü kaptırmış Park Jimin, kendisine yanık olan bu diğer hukukçuyu reddetmişti.
