Άνταμ'ς POV
Μόλις είδα ότι έπεσε στα χέρια μου , την πήρα και την πήγα στο δωμάτιο . Την έβαλα πάνω στο κρεβάτι και της έβαλα την νυχτικια της . Την σκέπασα και έκατσα δίπλα της . Την κοιτούσα . Δεν την δηλητηρίασα εάν αυτό νομίζατε . Την έκανα δικιά μου απλά . Με έναν λίγο ακραίο τρόπο . Μετά από κάμποσες ώρες άρχισε να ξυπνάει και εγώ την κοίταξαΆνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε
Τζούλι : Ποιος είσαι?
Ρώτησε και κοίταξε τον εαυτό της . Είδε ότι ήταν με την νυχτικια και με κοίταξε ξαφνιασμένη
Τζούλι : Γιατί είμαι ντυμένη έτσι?
Άνταμ : Είμαι το αγόρι σου και είσαι ντυμένη έτσι γιατί μένουμε μαζί
Τζούλι : Το αγόρι μου?
Άνταμ : Ναι
Τζούλι : Έχω αγόρι?
Άνταμ : Ναι μικρήΤης είπα και πήρα το χέρι της στο χέρι μου
Τζούλι : Α...άφησε μ...με
Μου είπε φοβισμένη και εγώ την πλησίασα . Έβαλα το χέρι μου στο μάγουλο της και αυτή άρχισε να τρέμει και είδα δάκρυα να πέφτουν από τα μάτια της
Τζούλι : Α...άφησε μ...με σ...σε πα...παρακαλώ
Άνταμ : Μη φοβάσαι μωρό μου δε θα σου κάνω κακό , εγώ σε αγαπάωΤης είπα και με κοίταξε με δάκρυα στα υπέροχα ματάκια της
Τζούλι : Α...αλήθεια?
Άνταμ : ΝαιΤης είπα και ένωσα τα χείλη μας . Αυτή το ανταπέδωσε ξαφνιασμένη και μόλις χωριστηκαμε ακούμπησε τα χείλη της
Τζούλι : Φιλί?
Άνταμ : ΝαιΤης είπα και έσκυψε το κεφάλι της έχοντας γίνει κατακόκκινη . Εγώ χαμογέλασα και την έβαλα στην αγκαλιά μου
Άνταμ : Από εδώ και πέρα θα ακούς μόνο εμένα έτσι?
Τζούλι : Ναι
Άνταμ : Ωραία
Τζούλι : Να σου κάνω μια ερώτηση?
Άνταμ : Φυσικά
Τζούλι : Πως με λένε?
Άνταμ : Τζούλι
Τζούλι : Εσένα?
Άνταμ : Άνταμ μωρό μουΤης είπα και την φιλισα στο μέτωπο
[...]
Την επόμενη μέρα φάγαμε πρωινό και κάτσαμε αγκαλιά στο καναπέ . Είμαι πολύ χαρούμενος με αυτή την εξέλιξη . Με ακούει και δε μου αντιμιλαει και προφανώς δε κάνει απόπειρες για να φύγει
Επιτέλους είναι δικιά μου για πάντα
Τίποτα δε με σταματάει τώρα
End of Άνταμ'ς POV
Τζερεμι'ς POV
Ετοιμαστηκαμε με τα παιδιά και κάτσαμε στον καναπέ
YOU ARE READING
Love Without You
RandomΆνταμ : Έλα εδώ μικρή μου μη φοβάσαι Τζούλι : Όχι μη με πλησιάζεις Του είπα και χτύπησα πάνω στον τοίχο . Αυτός ήρθε μπροστά μου και με το δάχτυλο του ακούμπησε το πιγουνι μου και σήκωσε το κεφάλι μου προς αυτόν Άνταμ : Δε χρειάζεται να με φοβάσα...