Σάννυ'ς POV
Τους είδα όλους να με κοιτάνε και γύρισα το βλέμμα μου στην ΜελάνιΣάννυ : Θυμάσαι Μελάνι ,εκείνη την ημέρα που είχαμε πάει σε ένα μπαρ , εγώ εσύ , η Τζούλι και ο Άνταμ?
Τζέρεμι : Και ο Άνταμ!?
Μελάνι : Ναι το θυμάμαι
Σάννυ : Είχαμε πάρει να πιούμε τα ποτά μας και η Τζούλι όταν ήπιε , μετά από κάποια λεπτά άρχισε να ζαλίζεται και έπεσε πάνω στον Άνταμ
Μελάνι : Ναι και αυτός την πήγε σπίτι του , περίμενε όχι δε μπορεί
Γιάν : Παιδιά τι λέτε?
Σάννυ : Λέμε ότι ο Άνταμ έβαλε και τότε κάτι στο ποτό της Τζούλι γιατί ούτε τότε θυμόταν τι έγινε την προηγούμενη μέρα , αλλά η δόση δεν ήταν δυνατή όπως τώρα
Ίαν : Ναι αλλά αυτό πως θα μας βοηθήσει
Μελάνι : Όντως πρέπει να έχουμε αποδείξεις
Τζέρεμι : Αν τον πιάσω στα χέρια μου
Αστυνομικος : Ναι πρέπει να έχουμε αποδείξεις , δε μπορούμε να δράσουμε έτσι , διότι πάλι θα είναι ο λόγος σας έναντι του δικού του
Σάννυ : Εμμ έχω κάτι που ίσως να βοηθήσειΕίπα και πήγα στο δωμάτιο . Άνοιξα το κομοδίνο και έβγαλα από μέσα ένα μπουκαλάκι με χάπια . Πήγα στο σαλόνι και το έδωσα στον αστυνομικό
Αστυνομικός : Τι είναι αυτά?
Σάννυ : Είναι χάπια , είχαν πέσει εκείνη την μέρα από τα χέρια του Άνταμ όταν πήρε την Τζούλι στα χέρια του
Αστυνομικός : Τέλεια θα τα δώσω σε έναν βοηθό μου που είναι χημικός και θα σας ενημερώσω όσο το δυνατόν πιο σύντομαΕίπε και σηκώθηκε . Πήγε προς την πόρτα και πριν φύγει μας χαιρέτησε
Μελάνι : Πως και σκέφτηκες να το πάρεις?
Σάννυ : Να σου πω την αλήθεια ήθελα να το δώσω στον Άνταμ αλλά δεν είχα την ευκαιρία και μετά μόλις είδα ότι άλλαξε είπα καλύτερα να τα κρατήσω
Μελάνι : Έξυπνο αυτό
Γιάν : Ε τι μωράκι έχωΕίπε ο Γιαν και με έβαλε στην αγκαλιά του
Τζέρεμι : Θα τα καταφέρουμε θα δείτε
Ίαν : Δεν είχαμε ποτέ αμφιβολίαΕίπε και πήρε την Μελάνι από την μέση . Κοιταχτηκαμε όλοι
Τώρα είμαστε πιο αισιόδοξοι
End of Σάννυ'ς POV
Τζουλι'ς POV ( είχα αρκετά κεφάλαια να βάλω δικό της POV )
Φοβάμαι που δε θυμάμαι τίποτα αλλά ο Άνταμ λέει πως θα είναι δίπλα μου σε όλα και ότι θα με βοηθάει πάντα . Με αγαπάει λέει και πιστεύω πως το εννοεί
Και εγώ τον αγαπάω , απλά καμία φορά νιώθω ότι με φοβίζει και δε θέλω να νιώθω έτσι
Όταν άνοιξα τα μάτια μου ήταν πρωί . Έκανα τα απαραίτητα και πήγα στην κουζίνα . Είδα τον Άνταμ να κάθεται με το κινητό και μόλις με είδε , σηκώθηκε και με πλησίασε
Άνταμ : Καλημέρα μωρό μου
Τζούλι : ΚαλημέραΤου είπα χαμογελαστή και μου έδωσε να φάω . Μόλις έφαγα έπλυνα τα πιάτα και κάτσαμε αγκαλιά στον καναπέ
Τον κοίταξα
Θέλω να μάθω περισσότερα
Θέλω να ξαναθυμηθω
Τζούλι : Άνταμ
Άνταμ : Ναι μωράκι
Τζούλι : Θέλω να θυμηθώ , πες μου περισσότεραΤου είπα και με κοίταξε ξαφνιασμένος
Άνταμ : Σαν τι θες να σου πω?
Τζούλι : Έχω γονείς? Αδέλφια?
Άνταμ : Έχεις γονείς αλλά δεν μένουν εδώ , μένουν Γερμανία και μιλάτε μόνο όταν σε παίρνουν τηλέφωνο
Τζούλι : Αδέλφια?
Άνταμ : Έχεις μια μικρή αδερφή που μένει με τους γονείς σου και έναν μεγάλο αδελφό που σπουδάζει στο Λονδίνο
Τζούλι : Εσύ έχεις οικογένεια?
Άνταμ : Ναι αλλά δε θέλω να συζητήσω για αυτό
Τζούλι : Γιατί?
Άνταμ : Γιατί δε θέλω!!!!Μου φώναξε και με άρπαξε από τον λαιμό . Εγώ τον κοίταξα τρομαγμένη και αυτός με κοιτούσε άγρια .
Τζούλι : Α...Άνταμ
Του είπα και άρχισα να κλαίω . Ξαφνικά η έκφραση του άρχισε να μαλακώνει και με κοίταξε ξαφνιασμένος . Πήρε το χέρι του από τον λαιμό μου και με έβαλε στην αγκαλιά του . Με κράτησε σφιχτά και ταυτόχρονα μου χάιδευε τα μαλλιά
Άνταμ : Συγνώμη μωρό μου συγνώμη
Τζούλι : Για...γιατί τ...το έκ...εκανες α...αυτό?
Άνταμ : Δε το ήθελα συγνώμηΜου είπε και εγώ προσπάθησα να ηρεμήσω
Μήπως έχουν δίκιο εκείνα τα παιδιά , μήπως όντως μου έχει κάνει κακό?
Τζούλι : Άνταμ μου έχεις κάνει κακό?
Τον ρώτησα και περίμενα την απάντηση του
.
.
.
.
.
.Αγάπες 🥰
Τι μου κάνετε
Εγώ είμαι καλά
Άλλο ένα κεφάλαιο ολοκληρώθηκε
Ελπίζω να σας αρέσε αυτό το κεφάλαιο
Μέχρι το επόμενο
Να είστε όλοι καλά
Να χαμογελάτε
Καιιιιιιι
Byeeeee ❤️😍❤️😍
YOU ARE READING
Love Without You
RandomΆνταμ : Έλα εδώ μικρή μου μη φοβάσαι Τζούλι : Όχι μη με πλησιάζεις Του είπα και χτύπησα πάνω στον τοίχο . Αυτός ήρθε μπροστά μου και με το δάχτυλο του ακούμπησε το πιγουνι μου και σήκωσε το κεφάλι μου προς αυτόν Άνταμ : Δε χρειάζεται να με φοβάσα...