Dumerecho kami sa ticket booth, hindi na uli ako pinansin ni Noah. Si manong na ung nag initiate na bumili ng tickets para samin. I don’t know what’s with him, pero sabi lang sakin ni manong driver na... Kinikilig daw kunno sya. Naaalala nya raw yung kabataan nya sa amin.
And as expected from both noah and I, we didn’t responded to such comments about us. Nagtungo nalang kami sa snack bar. Kakain daw muna sina Jino’t Bernoah... gahd... this is so awkward. Idagdag mo pa yung bago nilang driver na walang ginawa kundi... ikwent young lovelife nya sa amin.
“ayun nga, nang isinama ko si Panyang sa perya, nag kailangan din kami, syempre kase napakaraming tao oo, hanggang sa umabot sa puntong dumami na lalo yung mga tao’t unti unti kaming nagkadikit at nagkatitigan. Hindi na naming namalayan ang mga tao sa paligid dahil sa sobrang lakas ng pintig ng mga puso naming, aba’y oo ganyang ganyang kami noong kabataan namin.”
I can’t help but smile at his expression. Para syang bata sa ipinapakita nya, daig nya pa si jino na inagawan ng laruan... Ano naman kayang problema nito?
“Okay! So anong una nating sasakyan?” Me, trying to break the awkwardness. Tumingin sa akin ung dalawang bata at nagtinginan uli. They both had their evil smile on their faces... anong binabalak nitong mga to?
“Hindi sasakyan ate” sabi sakin ni Jino sabay inom dun sa smoothie nya
“kungdi... saan” nag apir yung dalawa sabay hagikgik ng malakas... nako ting mga to... may binabalak nga.
*
Horror trail...
Kung tutuusin... di naman talaga ako takot sa mga ganitong bagay... pero si Noah.
“Lika na kuya!! Pasok na tayooo!!” sabi ni Bernoah habang hinihigit yung sleeves ng kuya nya. Si Noah naman nasa likod pa rin no manong driver.
“a-ano ba bernoah. Masakit nga sabi yung ulo ko, kay manong ka nalang magpasama” kalamado pa rin nitong sinabi... hangang sa may mga nagsiilian na sa loob at napatakip na sya ng tenga nya.
“Kuya... di naman kase sila nakakatakot... kung tutuusin, mas nakakatakot pa si Thea” pero hindi pa rin naimik si Noah. Takot na takot pa rin sya... nilapitan ko silang magkuya. Nginitian lang ako ni Bernoah sabay takbo papaaalis. Huminga ako ng malalim at tinitigan si Noah. Nakapikit rin pala sya
Hinawakan ko yung kamay nyang nakatakip sa tenga nya, din a pa rin tinatangal ang mga ito at nanatili pa ring nakapikit.
“Hey scaredy cat... you’re such a wimp, horror trail lang kinatatakutan mo? Seriously? Pfft. Some people don’t change don’t they? Tss” I was about to laugh out loud nang idinilat nya yung mata nya at lumapit sa akin. Oh... okay... this is awkward.
BINABASA MO ANG
Noah and other things
הרפתקאות"You can't always have everything... there's always someone who gets hurt at the end... there's no perfect fairy tale, and the only thin you can do is to deal with it."
