ᴘʀᴏᴘʜᴇᴄʏ.

0.4

Kalktığımda saat 12'ydi.Karnım aç olmadığından hiç aşağı inmedim.Yatağımda ya kitap okudum ya da telefonumla ilgilendim.

Aşağıdan gelen sesler ile aşağıya indim.İndiğimde yerde yatan beş beden ve ayakta burnunun kanamasını durdurmaya çalışan bir adet Taehyung gördüm.

Jennie:Ne oldu burda.

Taehyung:Hiç birşey olmadı sen odana çık.

Jennie:Sen ne olcaksın?

Taehyung:Ne var bende?

Jennie:Burnun kanıyor,dudağın ve kaşın...da ne olsun.

Taehyung:Hallederim ben sonra.

Jennie:Bunları ne yapacaksın?

Taehyung:Sürücüler götürücek.

Dediğinde kapıdan sürücüler geldi ve hepsini alıp gittiler.

Ben ise Taehyung'a içim yanarak bakıyordum çünkü yüzü çok kötü olmuştu.

Taehyung:Ne oldu niye bakıyorsun?

Jennie:İyi yaa birşey yapmadık.

Diye sinirle merdivenlere yöneldim.Tam ikinci basamağı atacakken kolumu tuttu, bende ona döndüm.

Taehyung:Jennie...

Jennie:Ne oldu?

Taehyung:Çok acıyo.

Ona bir süre tereddütle baktım.

Jennie:Neren acıyo?

Bana dudağını,kaşını gösterdi.Ona birşey demeden ilk yardım çantasının olduğu dolaba gittim.Yara bandı,pamuk ve  solüsyon alıp yanına gittim.Koltukta oturmuş beni bekliyordu.

Yanına oturdum.Pamuğun üzerine solüsyonu döktüm ve pamuğu kaşına bastırdım yavaşça.

Jennie:Acıyor mu?

Taehyung:Hayır.

Çok göremediğim için biraz daha yakınlaştım yüzüne,onun kokusunu hissettiğim de bir değişik oldum.Aslında korktum,içimde olan şeyler sebebiyle.Kalbim havalanacaktı sanki.Neden böyle olduğuna hiç anlam verememiştim.

Kaşını temizledikten sonra bant ile yarasını kapattım.Şimdi diğer pamuğu solüsyonlayıp burnundaki kanları sildim.Sıra dudağına geldiğinde daha da yaklaşmak zorunda kaldım.

Dudağını temizleyip bandı yapıştırdım.Tam ondan uzaklaşıcaktım göz göze geldik.Bakışlarımı ondan çekemedim.Karnımda uçuşmalar olmaya başladı sonra ondan gözlerimi çekemeyi başardığım gibi koltuktan kalkıp aldıklarımı yerlerine koydum ve direkt mutfağa girdim.

Ne olmuştu bana.Niye bu kadar garip hissediyordum.Neden şuan yıkık gibi hissediyordum?Neden kötü hissediyordum?Niye,niye?Bunları düşünmeyi bıraktım ve bir bardak su içtim.Mutfaktan çıkacaktım fakat onunla karşılaşmak pek istemiyordum.Başımı kapının pervazından yavaşça uzattım ve içeriyi kontrol ettim.İçeride yoktu,bende bunu fırsat bilip odama doğru yürüdüm.Odama çıkıp direk yatağıma yattıp düşünmeye başladım.

Niye bana sen yap dedi ki? Sahilde de ben ağlayınca ki endişesi...Ne oluyor bana.Şimdi onu niye düşünüyorum ki.O kesin arka bahçede sevgilileri ile konuşuyordur.Bir kere bundan bana ne.

Kendi kendime böyle düşünürken yavaşça gözlerimin kapandığını hissettim.

------------------------

Yüzüme üflenen hava ile gözlerimi açtım.

Jennie:Felix ne yapıyorsun?

Felix:Uyanmadın ne yapayım.