ᴘʀᴏᴘʜᴇᴄʏ.

0.6

Kağıyı açtığında bana şaşkınlıkla bakmaya başladı.

Taehyung:Birşey mi var?

Jennie:Evet var.

Taehyung:Dinliyorum.

Sinirle telefonumu ona verdim.O anonimle olan yazışmalarımızı okumaya başladı.Her okuduğunda kaşlarını daha çatıyordu.

Sonunda okumayı bitirip yüzüme hayretler içinde baktı.

Taehyung:Söyledikleri yalan.Benim amacım bu olamaz.

Gözlerimi devirip balkonun direklerine kollarımı dayadım ve denizi izlemeye başladım fakat aklım Taehyung'daydı.Nedense ona güvenim sonsuz.Onun yanındayken çok rahatım.Ama bu anonimin yaptığı şey benim ona olan güvenimi azda olsa sarsmıştı.

Taehyung'un yanıma gelip oda benim gibi direklere kollarını dayadığını gördüm.

Taehyung:Benim amacım bu değil.

Jennie:Peki niye durup dururken bana bnu yazmış olabilir.Birde sen onun arkadaşı mısın?

Taehyung:Bildiğim tek şey onun söylediklerinin yalan olduğu.

Jennie:Neden sana inanmak istiyorum?

Sonra derin bir iç çekip önüne döndü.

Taehyung:Jennie...beni hatırladın mı?

Jennie:Anlamadım.

Taehyung:Hatırlamadın.

Sonra hüzünle başını yere eğip yutkunduktan sonra tekrar başını kaldırıp denize baktı.

Taehyung:Beni tereddütsüz dinler misin?

Gözlerimi ona çevirdim ve "evet" anlamında başımı salladım ve pür dikkat onu dinlemeye başladım.

Taehyung:8 yaşındaydım ailemi öldürdüler.Beni de hemen yurda verdiler.12 yaşıma kadar orda yaşadım daha sonra amcam çıkıp geldi ve beni yanına aldı.Benim psikolojimin bozuk olduğunu düşünüp beni psikoloğa götürmeye başladı.Salı günü yine bir seansa girmeyi beklerken birini gördüm.Bir kızı.Çok çaresiz,güzel,tatlı,merhametli bir kızdı.O kızın adı...Kim Jennie'idi.

Hayretler içinde onu dinliyordum.Sonra bana dönerek konuşmaya başladı.

Taehyung:Sürekli gelmiyordun bazen babanla bazen onun adamları ile geliyordun.Ben o gün sana...Neyse, benim yaşıma göre yaşadıklarım çok ağırdı ama ben sana baktıkça dinleniyordum.Seni gördükçe mutlu oluyordum.Seni gördükçe nefes alıyordum.Ve sana zarar gelmesini istemiyordum.O günden sonra...seni takip etmeye başladım.Sen dışarı çıkınca yanındaydım.Sen evde otururken.Bazen gidiyordum eve.Ama seni görmeden yapamıyordum,nefes alamıyordum.Ben sana muhtaçtım.Ama birşey fark ettim,ben o küçük yaşta neler kaldırdım hep kendimi çok güçlü,korkusuz zannederdim.Ama senin karşına çıkamayacak kadar korkaktım Jennie.Seni her ağlarken gördüğümdeki kalbimin acısına katlanamayacak kadar aciz ve güçsüzdüm ben.Belki şuan benim takıntılı bir manyak olduğumu düşüneceksin.Ama değilim,ben takıntılı bir manyak değilim.Sadece sana bağımlıyım.Nefes kaynağıma.İstersen evi terk et,istersen al başını git.Ama adımını her attığın sokakta bende olucam.

Gözlerim dolu dolu onu dinliyordum.Ne yani bana aşıkmıydı.Beni seviyormuydu.Ona olan güvenim boşa değilmiş demek ki.

Ne yapacağımı bilmiyordum öylece durmuş onun evreni sığdırmış olan gözlerine bakıyordum.

Benim için zaman kavranı durmuştu,sesler boğuklaşmıştı sanki.Herşey durmuş sadece ben ve o vardık.

Ne yapcağım hakkında tek bir fikrim bile yoktu.Ne tepki verecektim kızacakmıydım,ağlayacakmıydım,üzülecekmiydim,boynuna mı atlayacaktım sevinçle? En sondaki hariç hepsi olabilirdi.

Onun evreninde esir olmuşken biranda kalp atışlarımı hızlandığını,nefes alış verişlerimin düzensiz olduğunu hissettiğimde gözlerimi ondan çektim ve hızla balkondan çıkıp üst kata odama çıktım ve kapıyı kapadım.

Yatağıma oturup kalbimin atışlarını ve nefeslerimin düzenlenmesi için derin derin nefes almaya başladım.

Kapımın açılmasıyla hızla yatağa yatıp boynuma kadar yorganı çektim ve kapıya arkamı döndüm.

Taehyung:Jennie iyi misin?

Ona hiç birşey diyemedim sadece gözlerimi kapatıp derin derin nefesler almaya başladım. Taehyung yanıma geldi ve yatağımın ucuna oturdu,üzerimdeki yorganu belime kadar indirip ellerini sırtıma tereddütlü bir şekilde koydu ve beni yatakta oturur pozisyona soktu.

Taehyung:Ne oluyor Jennie?

Sesi o kadar endişeliydiki,endişe iliklerine kadar işlemişti.

Kucağımda duran elimi sıkıca tutup beni rahatlatmaya başladı.

Taehyung:Tamam iyisin tamam, jennie!Özür dilerim.Söylememeliydim sana bunları.Böyle olacağını biliyordum.Niye söyledim ki. Allah kahretsin!

Biraz sakinleşince gözlerimi açtım ve tekrar onun gözlerine baktım nedense biranda gözlerme ağırlık çökmüştü.

Başımı Taehyung'un omzuna koyup gözlerimi kapattım.O zaman kalp atışlarım ve nefes alış-verişlerim düzenlenmişti.

Onun yanındayken güveni zirvelerde hissediyordum.

Ona aşık mıyım sorusunu kendime binlerce kez sordum.Bilmiyordum.Ama bende ona muhtaçtım.

Bildiğim sadece;ona muhtaç olmamdı.

---------------------------------------------------------

~

Selam arkadaşlar, desteklerinizi bekliyorum.

Yeni bir kurgu paylaştım "Forgiveness" adlı.

O kitabıma da destek olursanız sevinirim.

✨🌙İyi geceler 🌙✨

~

---------------------------------------------------------