ᴘʀᴏᴘʜᴇᴄʏ.

1.3

Lanet olası babasının çatı katından çıkardığı sesi Jennie duymuş,çatı katına çıkmıştı.

"Baba..!"

Babası ağzı bağlı bir şekilde yerde inlerken,hayretle arkasını dönüp bize baktı.

"Taehyung,ne oluyor.Babam niye bu halde!?"

"Jennie,anlatıcam aşağı inelim.."

"Çöz çabuk!"

"Jennie!"

"Çöz dedim!"

"Aşağı inelim herşeyi anlatacağım dedim!"

Burnundan soluyarak aşağı indi.

"Anlat,dinliyorum.."

"Artık herşeyi anlatacağım,senden bunları saklamak artık beni kahrediyor.."

"Anlat sana!"

"Benim annemi ve babamı öldüren kişi senin baban!"

Gözleri dolduğu anda tekrar konuşmaya başladım.

"Ailemi öldürüp beni yurda verdi.Onun yüzünden aylarca işgence çektim.Hemde daha küçücükken.Dayanamayıp kaçacağım sıra ortaya dayım çıktı.Beni sahiplendi.Ama sonra senin baban yine bizi bulup,dayımı öldürdü.19 yaşındaydım.Yurda veremezdi.Beni kendi o karanlık işlerine aldı.İşlerini yaptırmak için sürekli beni seninle tehdit etti.Onlarıda,onlarıda aileleri ile... Birgün yine seni izliyordum.Kaçırıldın ve o zaman senin karşına çıktım.Sırf sen o yaptığı karanlık işleri görme diye,beni senin koruman yaptı.Yıllarcada senin bir...tecavüz sonucu doğduğunuda saklamamı istedi."

Gözlerinden akan yaşların telafisi yokken bir anda başını yerden kaldırıp bana baktı.

"Y-yalan...demi,tüm anlattıkların..."

"Yalan değil.Bil istedim.Bu adamın insanları tecavüz eden bir pislik olduğunu bil istedim.Senin gerçek olmayan bir yaşantın olmadığını bil istedim."

"Annem..."  Dedi göz yaşları sel olurken.

"Anneni,baban öldürdü...Ayrıca seni hastanelik eden kişide babandı.Seni zehirledi."

Hıçkırıkları dahada şiddetlenince kendini bir anda koltuğa bıraktı.O sırada kızlar Jennie'nin yanına oturmuş O'na sarılıyorlardı.

Ne yapmalıyım bilmiyorum.Ona sarılsam mı? Ya da beni affedecek mi? Konuşmaması çok doğal,ne de olsa ondan herşeyi sakladım.En kötüsüde onun bu yalanla yaşamasına göz yumdum.

Jennie bir anda kalkıp,yukarıya doğru koşar adımlarla çıkmaya başladı.

Arkasından gidip onu durdurmaya çalışsakda onu durduramazdık.Durdurabilsek bile durdurmayacaktık.İstediğini yapsın.Hakkı,onca şeyden sonra...

Çatı katının odasını hızla açıp içeriye daldı.

Yerde bebek gibi kapıya doğru emekleyen babasına nefretle baktı.Gözündeki nefret ve öfke ona herşeyi yaptırabiliridi.

Yan masada duran silahı eline aldı ve namluyu babasına doğrulttu.Babasının inlemelerini hiçe sayarak önüne geçtim.

"Jennie,sakın.O silahı bana ver!"

"Hayır,Taehyung çekil!"

"Jennie,bunu yapamazsın!Ellerini onun pis kanları ile kirletemezsin!"

"Çık dedim Taehyung,çık.Dayanamıyorum çekil önümden."

Yavaşça ona doğru ilerleyip elindeki silahı narince aldım.Silahı hemen Jin'e verip Jennie'yi kollarımın arasına aldım.