ᴘʀᴏᴘʜᴇᴄʏ.

1.7

Hesapta ki tüm para çekilmişti.Kimin çektiği yazmıyordu,fakat zaten kimin çektiğini tahmin edebiliyordum.

Ne yapacağımı düşünürken aşağı indim.

Salona baktım,mutfağa baktım,balkona baktım,lavaboya baktım.Yoktu.

Ön bahçeye çıktım ve korumalara gittim.

"Jennie'yi gördünüz mü?" panik ile sordum.

"Evet,bir buçuk saat önce çıktı!"

"Ne ? Nasıl çıktı ?"

"Sizin sornadan geliceğinizi söylemişti.."

"Niye gitmesine izin veriyorsunuz! Bana bakın birimi götürdü ?"

"Hayır efendim."

"Kovuldunuz!"

Sinirle konuştum ve bir hışımla bahçeden çıktım.

Nereye gidebilirdim ki. Nereden bulacaktım.

Elimde ki telefondan Jennie'yi aradım.

Aradığınız kişiye şuanda ulaşılamıyor,lütfen tekrar deneyin...

Sinirle telefonu cebime koydum.Ne yapacaktım.Sağıma baktım,soluma baktım.

Bir kere daha denedim.Jennie'yi aradım.

Çalıyor...00.01

"Jennie,neredesin?"

"Arabadayım geliyorum Taehyung!"

"Bekliyorum!" sesimde kızgınlık vardı.

Arama sonlandırıldı.

-0-

Yaklaşık on dakika sürmüştü kapının çalması.0n dakila boyunca evde bir ucube gibi dolanıp durmuştum.

Kapı çaldı.

Koşarak kapının yanına gittim ve açtım.

Jennie'nin elinde dört tane çanta duruyordu.

"Bunlar ne?" dedim şaşkınlıkla.

"İçeri geçeyim anlatacağım!"

Elinde ki çantaları aldım ve içeri koltuğun üstüne koydum.

"Neredeydin Jennie anlatır mısın?" kızgınlıkla konuştum.

"Bankadaydım!"

"Banka mı?"

"Evet! Hesapta ki tüm parayı çektim."

"Neden!"

"Taehyung yine parayı üstlerine almışlardı.Bende bankaya gidip çektim."

"Benden habersiz! Ben uyurken!"

"Haklısın Taehyung ama senin uğraşmanı istemedim."

"Uğraşmak?"

"Özür dilerim,gerçektende!"

Minicik bedenini benim bedenime yakınlaştırdı ve başını göğsüme bastırdı.

Gerçektende korkmuştum.Ya ona birşey olsaydı?
Onun düşüncesinide anlayabiliyordum.Çok düşünceliydi.

Ellerimi omzuna koydum ve onu kendimden uzaklaştırdım.

Getirdiği dört tane tıka basa dolu olan çantalara baktım.

"Anlat!"

Derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.