CLICHÉ •yoonmin•

Four

Six years later...

Paano kung cliché nga ang lahat?

"This will be the last university you two will go in! You need to graduate here, or you'll both end up collecting trash in the future!" Sigaw nang isang middle-age man sa dalawa.

"Dad! Why do we need to transfer? We just got along with our new schoolmates!" Reklamo niya.

"Shut up Yoongi! If you and Hoseok just stopped flirting with almost all of the girls in that school, I should've not transferred you!" Galit na sigaw ng lalaki.

Napairap na lamang si Yoongi, habang kakaibang ngiti naman ang nakapinta sa labi ni Hoseok.

"That's cool, means we'll meet another hot chix to flirt with," nakangiting bulong ni Hoseok.

Cliché, common, easily predicted.

Kasalukuyang nakatira ngayon si Yoongi at Hoseok sa bahay nang kaniyang Daddy. Tila ba sinadya nang tadhana, noong mga panahong kinailangang operahan si Yoongi ay nagpakita ang ama nito.

Isa pala itong mayamang business man.

Ngayon ay nasa pangangalaga ng mayamang lalaki ang kaniyang anak na si Yoongi, at ang pinsan nitong si Hoseok.

At sa panibagong paaralang kanilang lilipatan, ay siya ring paaralan kung saan nag-aaral si Park Jimin.

Malaki na ang pinagbago nito. Hindi lamang sa panlabas na kaanyuan, kundi sa pag-uugali nito.

Gustong patunayan ni Park Jimin na nagkamali si Hoseok sa sinabi nito noong gabing iyon.

Jimin deserve someone, at patutunayan iyon ni Jimin.

Sa pagpasok pa lamang ni Yoongi at Hoseok nang school gate ay nakita na kaagad nila ang dating kaibigan. Nakaupo ito sa isa sa mga student bench kasama ang isang matangkad at nakasalamin na lalaki. Kapwa may hawak na notebook ang mga ito at tila seryoso sa kanilang pinag-uusapan.

Kakaiba ang ngiting ipinakita ni Yoongi at palihim na naglakad papunta sa likuran ng dating kaibigan. Napailing na lamang si Hoseok habang sinusundan ang pinsan.

"Long time no see," mahinang sabi ni Yoongi habang sinisilip ang sinusulat ni Jimin sa kaniyang notebook.

Gulat na nilingon siya ng dalawang lalaki, ngunit mas gulat ang ekspresyon ni Jimin nang makita ang dalawa.

"U-uh... I think I need to go now, Jimin." Paalam ng lalaking nakasalamin. Mabilis na inayos nito ang gamit at umalis sa pagitan ng tatlo.

"Ehem!" Sabi ni Hoseok at umupo sa kaninang inuupuan nang lalaki. Cool na tinignan niya si Yoongi, nakakaramdam siya nang excitement sa mangyayari.

"U-uh... Y-yoongi," nauutal na sabi ni Jimin, tila nanuyo ang kaniyang lalamunan at hindi alam ang sasabihin.

Paano ba dapat mag-usap ang dalawang taong mayroong masamang nakaraan? Paano ba dapat mag-usap si Yoongi at Jimin? O mas tamang itanong, dapat pa ba silang mag-usap?

Painosenteng ngumiti lamang si Yoongi. His heart beating fast, katulad na katulad noong unang nakita niya si Jimin noong highschool pa lamang sila.

"So, you study here? Is your parents okay now? This is a private university and quite expensive that poor person can't afford." Sabi ni Yoongi habang inililibot ang paningin sa paligid.

"Yoongs, that's quite harsh. We're once poor too, remember?" Sabi ni Hoseok,

"Oops, sorry! That slipped." Painosenteng sabi ni Yoongi bago ibinalik ang tingin kay Jimin.

Napalunok si Jimin, hindi niya alam kung paanong sasagutin ang tanong na iyon. Alam ni Jimin na sobra ang panlalait niya sa mga mahihirap noon, ngunit nagbago na siya.

Dahil tinanggap na ni Jimin ang buhay mahirap, na kahit kailan ay hindi na siya babalik sa pagiging buhay mayaman. Unless he study well and get a good job.

"I'm... uh... I'm a scholar here." Awkward na sabi ni Jimin. Yumuko siya upang iwasan ang tingin na ibinibigay sa kaniya ng dalawa.

Tanggap niya na galit ang mga ito sa kaniya, matapos ang nangyari noon. Alam niyang mahirap kalimutan ang sakit na dulot ng mga sinabi niya noon.

"Oh, I thought you're dumb, stupid rich kid."

Hindi na napigilan ni Jimin ang mga luhang kanina pa gustong kumawala sa kaniyang mga mata. Sunod-sunod ang patak nang mga iyon sa kaniyang notebook.

"I-I'm s-sor-sorry..." bulong ni Jimin.

"I'm sorry I acted m-mean towards you when all you want is t-to be f-friends with m-me.. I'm s-sorry..." dagdag pa ni Jimin.

Nakaramdam ng awa si Hoseok, mabilis na sinipa niya si Yoongi dahil alam niyang masyadong masakit na ang sinabi nito. Sinipa naman siya pabalik ni Yoongi.

Nagtitigan ang magpinsan, habang nanatiling nakayuko si Jimin at walang tigil sa pagtulo ang mga kaniyang luha.

"Yoongi!" Mahinang sabi ni Hoseok na siyang dahilan ng pagsuko ni Yoongi.

Umupo ang binata sa tabi ni Jimin at hinila ito upang yakapin.

"I'm sorry... I went too far," mahinahong sabi ni Yoongi, ngunit sa kabila niyon ay masama ang tingin niya kay Hoseok.

Nagtaas lamang ng kamay si Hoseok bilang dipensa, bago dahan-dahang tumayo at mabilis na tumakbo palayo sa dalawa.

"I-I'm s-sorr-y if I d-didn-didn't h-help y-you that n-night. I'm s-sor... sorry." Patuloy ang paghagulhol ni Jimin sa balikat ni Yoongi.

Totoong pinagsisisihan ni Jimin ang nangyari noon. Minu-minuto siyang ginugulo ng kaniyang konsensiya tungkol doon. Halos hindi siya makatulog sa gabi, at palagi niyang napapanaginipan ang mga nangyari.

"It's okay, everything's good, Jimin. Past is past and stupid. I'm sorry, I went too far teasing you." Sabi ni Yoongi habang kinakalma ang umiiyak na si Jimin.

Sa loob nang anim na taon ay hindi pa rin nagbabago ang amoy na iyon ni Jimin. Tila strawberry na may halong vanilla. Sobrang naa-addict si Yoongi sa amoy na iyon, at nakapagtatakang tanda pa rin niya iyon makalipas ang anim na taon.

Naramdaman ni Yoongi ang mga kamay ni Jimin sa kaniyang baywang, at ang paghigpit ng yakap nito. Isinubsob ng binata ang kaniyang mukha sa pagitan ng balikat at leeg ni Yoongi.

"I'm s-sorry," pag-uulit nito.

"You're forgiven, long time ago." Paninigurado ni Yoongi, ngunit kakaibang ngiti ang naglalaro sa kaniyang mga labi.

Kung iniisip ng lahat na makakalimutan niya ang nangyari noon, mali. Si Yoongi ay hindi makakalimot sa mga bagay na sobrang nagdulot sa kaniya ng sakit.

I'd rather let him die.

Hinding-hindi niya makakalimutan ang mga sinabing iyon ni Jimin noong gabing halos mamatay na siya, at wala man lamang itong ginawa.

ItsKimMiAh